ତୁମପରି ଛୋଟପିଲା

ଶୁଣ ଶୁଣ ପିଲେ କହିବି କଥାଏ 

   ତୁମପରି ଛୋଟପିଲା

ଜନମି ଉତ୍କଳେ କାଳ କାଳପାଇଁ 

   ଯଶ ରଖିଦେଇ ଗଲା l

ପିଲାଦିନେ ଥରେ ସେହି ପିଲାଟି ତା 

  କଲା ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳ

ସବୁ ସାଥି ମିଳି ଗୋଡ଼ି ବାଲି ଢାଳି

   ଦାଣ୍ଡ କଲେ ସମତୁଲ l

ଗୁରୁଜୀ କହିଲେ ଏପିଲାଟି ଦିନେ 

   ହେବ ନିଶ୍ଚେ ବଡ଼ଚାଟ

କାଳ କାଳ ପାଇଁ ଯଶ ରଖିଯିବ 

   ପଢ଼ିବ ବହୁତ ପାଠ l

ତୁଳସୀ ବାସନା ଦୁଇ ପତ୍ରୁ ସିନା 

  ବଡ଼ହେଲା ସେହି ପିଲା

ବହୁବିଦ୍ୟା ସାଧି ହେଲା ବିଦ୍ୟାନିଧି 

   ବାରିଷ୍ଟର ବୋଲାଇଲା l

ଏ ଜାତିକୁ ଡାକି କାନ ଦେଲା ଫୁଙ୍କି 

   ଉଠରେ ଓଡ଼ିଆ ଭାଇ

ତୋ ପୂର୍ବ କୀରତି ଗୋଉରବ ଗୀତି 

   ମନେ କି ପଡ଼ଇ ନାହିଁ l

ତୋ ପୂର୍ବ ପୁରୁଷେ ଜୟ କରିଥିଲେ 

   ଗଙ୍ଗାଠାରୁ ଗୋଦାବରୀ

ଧନ ଦୋଉଲତ ବୋହି ଆଣୁଥିଲେ 

   ବୋଇତରେ ପୂର୍ଣ୍ଣ କରି l

ହୀନବଳ ହୋଇ କିଆଁ ଅଛ ଶୋଇ 

    ଜନନୀ ତୋର କାନ୍ଦଇ

ଖଣ୍ଡିତ ଉତ୍କଳ, ମଣ୍ଡିତ ହେବକି

   ସ୍ବାର୍ଥରେ ହୋଇଛ ବାଇ l

ସ୍ବାର୍ଥେ ଥିଲେ ମାତି ଚାଲିବ କି ଜାତି 

   ଚାଲିବକି ନନ୍ଦିଘୋଷ

ଆସ ସର୍ବେ ପାତି ମିଳାଇବା ଛାତି 

   ଡାକଦେବା ନିକାଦ୍ରୀଶ l

ଶୁଣଶୁଣ ପିଲେ ଚେଇଁ ଶୋଇଥିଲେ 

   ଏ ଓଡ଼ିଆ ବୀର ଜାତି

ସ୍ଫୁଲିଙ୍ଗ ଲଗାଇ ଦେଲା ସେ ଜଗାଇ 

    ନବ ଜାଗରଣ ତାତି l

ସେହି ଆମ ଗର୍ଵ ଉତ୍କଳ ଗୌରବ 

    ଏ ଜାତିର କର୍ଣ୍ଣଧାର

ଏ ଜାତିର ପ୍ରାଣ ଶ୍ରୀ ମଧୁସୂଦନ 

   କୁଳବୃଦ୍ଧ ଉତ୍କଳର l

ଜନନୀ ଜନମ ଭୂମି ଜାଣ ପିଲେ 

    ସ୍ୱର୍ଗାଦପି ଗରୀୟସି

ଏହି ଅଟେ ଶିକ୍ଷା ଏହିଅଟେ ଦୀକ୍ଷା 

   ମଧୁ କହିଲେ ଆଭାଷି l