ଧନ୍ୟ ମୋର ଜନନୀ ଉତ୍କଳ

କୋଟି ଐଶ୍ୱର୍ଯ୍ୟମୟୀ ମୋ ଜନନୀ ଉତ୍କଳ,

ମଧୁଠୁ ମଧୁରତର ତା' ଭାଷା ମଞ୍ଜୁଳ ।

ଢାଳିଦିଏ ସେ ସରାଗେ ସ୍ନେହ ଅନାବିଳ,

ତା' ସେନେହେ ପରିପ୍ଳୁତ ଜୀବନ ସକଳ ।

ମାଟି ତା'ର ପୂଣ୍ୟମୟ ଅମୃତ ତା' ଜଳ,

ପ୍ରାଣର ସ୍ପନ୍ଦନ ସେତ ପ୍ରୀତି ଛଳଛଳ ।

ତା' ବୁକୁରେ ଶୋଭାପାଏ ପୁଣ୍ୟ ନୀଳାଚଳ,

କୀର୍ତ୍ତି ତା'ର ସୁବିଖ୍ୟାତ ସଦା ସମୁଜ୍ଜ୍ୱଳ ।

ସୁମହାନ ତା' ସଂସ୍କୃତି କଳା କଉଶଳ,

ଧନ୍ୟ ସେ ମହିମାମୟୀ ଜନନୀ ଉତ୍କଳ ।

ଧନ୍ୟ ତା' ସୁପୁତ୍ର ଧନ୍ୟ ତାଙ୍କ ମନୋବଳ,

ଗୌରବ ରଖିଲେ ଗଢି ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର ଉତ୍କଳ ।

ଆସୁ ଶତ ଝଡ ଝଞ୍ଜା ବିପଦ-ଅନଳ ,

ଉତ୍କଳ  ଏମିତି ସଦା ରହିବ ଉତ୍କଳ ।