ହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ

ସାରା ସଂସାରର ନିୟନ୍ତା ତୁମେ ତ

   ପରଂବ୍ରହ୍ମ ଜଗଦୀଶ 

ପାପ ପୂଣ୍ୟର ତ ଫଳ ଦେଉଅଛ

   ବିଚାରି ହେ ନ୍ୟାୟାଧୀଶ |

ତୁମ ବିଚାରରେ ସଭିଏଁ ସମାନ

   ନାହିଁ ନିଜ ପର ଭାବ 

ନ୍ୟାୟର ତରାଜୁ ଧରିଛ ହାତରେ

   ପାପୀ ପାଏ ପରାଭବ |

ସକଳ ଅନ୍ତରେ ରହି ବିଦ୍ୟମାନ

   ଜାଣୁଛ ଅନ୍ତର କଥା 

ମନ ଜାଣି ତୁମେ କର୍ମ ଦେଉଥାଅ

   କର୍ମ ପାଇଁ ଫଳ ଦାତା |

ରାତିର ଅନ୍ଧାରେ ଲୁଚି ଲୁଚି ଯିଏ

   ପାପ କର୍ମେ ଲିପ୍ତ ଥାଏ 

ଦେଖୁନାହିଁ କେହି ତା ପାପ କର୍ମକୁ

   ମନେ ଭାବୁଥାଏ ସିଏ |

ସର୍ବବ୍ୟାପ୍ତ ତୁମେ ହେ ଜଗଦୀଶ୍ଵର

   ସବୁ ଦେଖ ସଦା ତୁମେ 

କର୍ମ ଘେନି ଫଳ ଦେଉଥାଅ ପରା

   କିଏ ବି ବଞ୍ଚେନା ଭ୍ରମେ |

ମଣିଷ ଗଢିଛି ସୁଶାସନ ପାଇଁ

   ନ୍ୟାୟାଳୟ ଦେଶେ ଦେଶେ 

ସବୁ ବିଚାରରେ ଲୋଡ଼ା ତ ପ୍ରମାଣ

   ମିଥ୍ୟା ସାକ୍ଷେ ଦୋଷୀ ଖସେ |

ସବୁ ଜାଣି ଵୁଝି ଓକିଲ ଯୁକ୍ତିରେ

   ତରାଜୁ ହୁଅଇ ସ୍ତବ୍ଧ 

ମଣିଷ ତିଆରି ଆଇନର ତ୍ରୁଟି

   ମତେ ନ୍ୟାୟ ହୁଏ ଲବ୍ଧ |

କର୍ମଫଳ ଦାତା ଏକମାତ୍ର ତୁମେ

   ଭୁଞ୍ଜିବାକୁ ବାଧ୍ୟ ଜୀବ 

ଭଲ କର୍ମ ପାଇଁ ସୁଖ ଖଞ୍ଜିଦିଅ

   ଦୁଃଖ ଭୋଗେ କର୍ମୀ ମନ୍ଦ |

ତୁମକୁ ଜାଣିବା ତୁମକୁ ଚିହ୍ନିବା

   ନରପାଇଁ କଷ୍ଟ ହୁଏ 

ତୁମରି ସ୍ଥିତିକୁ ନଜାଣି ପାରି ସେ

   ଅପରାଧ କରିଥାଏ |

ତୁମ ନ୍ୟାୟରେ ତ ସୂଚ୍ୟଗ୍ର ପରାୟେ

   ରହେ ନାହିଁ କେବେ ତ୍ରୁଟି 

ଶ୍ରେଷ୍ଠ ନ୍ୟାୟଧୀଶ ଜଗତରେ ତୁମେ

   ଆଇନ କରିଛ ସୃଷ୍ଟି |