ହେ ମୋର ପ୍ରିୟ ସାଥୀ

ସକାଳର ପ୍ରଥମ କିରଣରେ

ସନ୍ଧ୍ୟା ଆଳତୀରେ ଅବା ମଧ୍ୟାହ୍ନ ରେ

ଖୋଜେ ମୁଁ ତୁମକୁ ନିତି |

କିରଣ ସ୍ପର୍ଶରେ ଝୁଣାଧୂପରେ

ଅନୁଭବ କରେ ତୁମ ଦିବ୍ୟଜ୍ୟୋତି |

ସପନରେ କେବେ ଗୋପନରେ

ଆସିଯାଅ  ହେ ମୋହନ ମୁରତୀ  |

ତୁମର ଦିବ୍ୟରୂପକୁ ଦେଖିଣ

ପାଆନ୍ତା ଏ ମନ ଅନେକ ତୃପତି  |

ହେ ସ୍ରଷ୍ଠା ତୁମ ସୃଷ୍ଟିର  ସର୍ଜନା

କେତେ ଯେ ବିଚିତ୍ର କେତେ  ସ୍ୱତନ୍ତ୍ର

କେତେ ପୁଣି ଚିତ୍ରିତ କେତେ  ବର୍ଣ୍ଣିତ

କେତେ ଅପରୂପ ସୌନ୍ଦର୍ଯମୟ ।

ଆସିଯାଅ  ଥରେ ସପନରେ

ହେ ଭକତର ମନ ଚୋର

କାଳିଆ ଚକା ଜହ୍ନ ମୋ କଳା ଠାକୁର  |

ସପନରେ ଦେଖି ତୁମରି ରୂପ

ଆନନ୍ଦ ଲଭନ୍ତି ହୃଦରେ

ତୁମର ଅପୂର୍ବ ଦିବ୍ୟ ରୂପଶୋଭା

ଦେଖି ମୁଁ ପାଆନ୍ତି ମୋକ୍ଷ୍ୟ ଏ ଜୀବନରେ  |

ମୋ ଜୀବନର ଏଇ ଚଲା ବାଟରେ

ତୁମେ ହିଁ ମୋର ସଖା ଆଉ ସାରଥୀ

ଯେମିତି ଗଡ଼ାଇବ ମୋ ଜୀବନ ଗାଡିକୁ

ସେମିତି ମୁଁ ଯିବି ଆଗକୁ ମାଡି

ହେ ଠାକୁର ତୁମେ ଆନନ୍ଦମୟ ତୁମେ ମୋର ପ୍ରିୟ ସାଥୀ  |