ହେ ମାଆ ଶିବାନୀ

ହେ ବିଶ୍ଵ ଜନନୀ ମହିଷମର୍ଦ୍ଦିନୀ

ତୁହି ତ ମହିମାନ୍ୱିତ

ମହାଶୂନ୍ୟେ ତୋର ନିତ୍ୟ ଆତଯାତ

ଅଲୌକିକେ ଅଭିଷିକ୍ତ ।

ସାରା ଜଗତକୁ ଦୁଷ୍ପ୍ରାପ୍ୟ ଦୁର୍ଲ୍ଲଭ

ତୋହରି କରୁଣା ବାରି

ଅଭେଦ ଅଭିନ୍ନ ତୋର ସ୍ଥିତି ସ୍ଥାନ

ରବି ରଶ୍ମି ଆସେ ଫେରି ।

ନିରାଶ୍ରୟେ ତୁହି ଉପାଶ୍ରୟ ପରା

ଦେବୀ ରୂପେ ଆରାଧିତ

ସକଳେ ଡାକନ୍ତି ଯଜ୍ଞ ଉପକଣ୍ଠେ

ଭକ୍ତ ଠାରେ ହୁଅ ପ୍ରୀତ ।

ଅସରନ୍ତି ତୋର ଦୟାର ଭଣ୍ଡାର

ଶାନ୍ତ ସ୍ଵରୂପିଣୀ ମୂର୍ତ୍ତି

ଯୁଗେ ଯୁଗେ ତୁହି ଭକତ ଉଦ୍ଧାରି

ଧରାଧାମେ ରଖୁ କୀର୍ତ୍ତି ।

ଚୌଦିଗେ ଚର୍ଚ୍ଚିତ ଅଦ୍ଭୁତ କୃତିତ୍ୱ

ସୀମା ହୀନ ଭାବ ଡୋର

ଭକ୍ତ କି ବୁଝିବେ ତୋର ମହିମାକୁ

ଯାହା ନପାରିଲେ ହର ।

ବିଚକ୍ଷଣ ବୁଦ୍ଧି ବହ୍ନି ସମ ଜ୍ୟୋତି

ଗତି ତୋ ଚପଳା ସମ

ନିର୍ମଳ ହୃଦୟେ ତୋ ନାମକୁ ଧ୍ୟାୟୀ

ଦୂରୀଭୂତ କ୍ଲାନ୍ତି ଶ୍ରମ ।

ବିଶ୍ଵ ବିମୋହିନୀ ବିପଦ ଭଞ୍ଜନୀ

ସମଗ୍ର ପ୍ରକୃତି ଆସି

ପାଦ ପ୍ରଦେଶରୁ ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ଭୂଷଣେ

ସାରା ଅଙ୍ଗ ଉଠେ ହସି ।

ହସୁଛି ଶରତ ପୂଜା ପାର୍ବଣରେ

ଶିତଳ ବର୍ଷଣ ଦେଇ

କାଶତଣ୍ଡୀ ନାଚେ ଆନନ୍ଦିତ ମନେ

ମାତାର ଆଭାସ ପାଇ ।

ତୋର ଆଗମନ ହେଉ ଶୁଭପ୍ରଦ

ଲିଭି ଯାଉ ଦୁଃଖ ଦିନ

ତୁହି ମାଆ ଗଉରୀ ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଶିରୀ

ବୁଝିବୁ ଭକତ ମନ ।