ହେ ଚକ୍ରଧର

  

କାହିଁକି ! ହେ ଦେଉନ ଦର୍ଶନ

      ଅଟୁ ନିରାକାର ମଧୁସୂଦନ।

ଭକ୍ତି ପ୍ରୀତି ଶ୍ରଦ୍ଧା ଚରଣେ ତୋର

ଭୁଲି ନାହିଁ ଦିନେ ଜଗା ଠାକୁର

ଯୁବାରୁ ହେଲା ବୃଦ୍ଧ ବୟସ ମୋର

ଦେଉନ ଦର୍ଶନ ହେ ନିରାକାର !

କେଉଁ ପାପ  ଅବା ମୁହିଁ କରିଛି 

ତୋର ମନେ ପ୍ରଭୁ କଷ୍ଟ ଦେଇଛି 

ଅଜ୍ଞାନୀ ମୁଁ ଅତି ଜାଣେ ନା କିଛି

ବିଷ୍ଣୁ ବିଷ୍ଣୁ ନିତ୍ୟେ ହୃଦେ ଗୁଞ୍ଜୁଛି !

ପୁରୀ କ୍ଷେତ୍ରେ ନାମ କାଳିଆ ତୋର

ନାମ   ବୃନ୍ଦାବନେ  ମୁରଲୀଧର 

ମହାଭାରତ ଯୁଦ୍ଧେ ତୋ ଚକ୍ରଧର

ନାମ  ଜଗନ୍ନାଥ ଗୁଞ୍ଜେ ସଂସାର !

ବିଷ୍ଣୁ ବିଷ୍ଣୁ ଗୁଞ୍ଜେ ବୈକୁଣ୍ଠପୁରୀ

ଅନାଦି ଅନନ୍ତ  ହେ ନରହରି 

ଅନାଥର  ନାଥ  ବିଶ୍ବବିହାରୀ 

ଶୁଣ କୃପାସିନ୍ଧୁ ବୃଦ୍ଧ ଗୁହାରି !

ସାକ୍ଷାତ ଦର୍ଶନ କରିନି ଦିନେ

ରହିଛୁସର୍ବଦା ମୋ ହୃଦଜ୍ଞାନେ

ତୋରଭକ୍ତିପ୍ରୀତି ରହିଛିମନେ

ନାହିଁ ମତିଭ୍ରମ ବୃଦ୍ଧ ଜୀବନେ !

ଭକ୍ତ  ଭଗବାନ ଶାସ୍ତ୍ର କହୁଛି

ତୋ ଦିବ୍ୟଦର୍ଶନେ ମନହେଉଛି 

ପ୍ରତ୍ୟକ୍ଷଦର୍ଶୀ ମୁଁ କିମ୍ପା ନହୁଛି ?

ବୃଦ୍ଧ କାଳେ ପ୍ରଭୁ ଚିନ୍ତା ଦେଉଛି !

କରି ନାହଁ ମୁହିଁ ଜ୍ଞାନେ କୁକର୍ମ

ଛାଡି ନାହିଁ ଦିନେ ଭକ୍ତି ଓ ପ୍ରେମ 

ରଖି ଅଛି ସାଥେ ତ୍ୟାଗ ଓ ଧର୍ମ

ରାଷ୍ଟ୍ରହିତେକାର୍ଯ୍ୟ କରୁଛି କର୍ମ !

ତୁହି  ସୃଷ୍ଟିକର୍ତ୍ତା ସୃଷ୍ଟି କରିଛୁ

ମନୁଷ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ମୁଖେ କହିଛୁ

ଅମୂଲ୍ୟ ସମ୍ପଦ ଭକ୍ତି ଦେଇଛୁ

ଜ୍ଞାନ ଓ ବିଜ୍ଞାନ ହୃଦେ ଭରିଛୁ !

ଦେଇନି କଷ୍ଟ କାହାକୁ ଜୀବନେ 

ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ ଭାବ ରଖିନି ମନେ 

ମନୁଷ୍ୟ କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ରଖିଛି ଧ୍ୟାନେ

ଅତିଥି ର ସେବା ଗୃହସ୍ଥା ଜ୍ଞାନେ !

କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଯାହା ମନୁଷ୍ୟ ଧର୍ମର

କରୁଅଛି  ଅଛି  ମୁଁ  ନିରନ୍ତର

ଦର୍ଶନ ଦିଅ ହେ ପ୍ରଭୁ ନିରାକାର 

ଦେଖୁନେତ୍ର ଦିବ୍ୟ ରୂପକୁ ତୋର ।