ହାତଠାରି ଡାକେ ଜନମଭୂଇଁ

ବାହୁନି ଝୁରୁଛି ଆଜିବି ଖୋଜୁଛି

କାହିଁ ଗଲୁ ମୋ ସନ୍ତାନ ,

ତୋ"ଅନୁପସ୍ଥିତି ମୋତେ ଶୂନ୍ୟ ଲାଗେ

ନବୁଝେ ମୋହରି ମନ ।।

ପଚାରି ବୁଝୁଛି ଆନ ସନ୍ତାନକୁ 

କେହି ନ କହନ୍ତି ମୋରେ ,

ବୁଝାଏ ନିଜର ମନରେ ମନକୁ

ମୋ କଥା କେ" ବୁଝିପାରେ ।।

ଜନମିଲୁ ଯେବେ ଜନନୀ କୋଳରୁ

ମୋ ଶରୀରେ ଦେଲୁ ଛୁଆଁ ,

ଖେଳି ମୋ କୋଳରେ ତୋତେ ଭୋକହେଲେ

କାନ୍ଦୁଥିଲୁ କୁଆଁ କୁଆଁ ।।

କୁମାରୁ କିଶୋର ବିତିଲା ତୋହର

ମୋ କୋଳରେ ଖେଳି ବୁଲି ,

ହେଲୁ ଯେବେ ବଡ଼ ଜୀବିକା ଅର୍ଜନେ 

ପରଦେଶେ ଗଲୁ ଚାଲି ।।

ଅରଜିବା ଶିଖି କରମେ ଭୁଲିଲୁ

"ତୋ"ବାଲ୍ୟ କିଶୋର କଥା ,

ଆଜି ବି ଭୂଲିନି ମନରୁ ମୋହର

ତୋ"ପାଇଁ ପାଇବା ବ୍ୟଥା ।।

ଆଜିବି ରହିଛି ମୋ କୋଳରେ ଲୁଚି

ତୋର ସେଇ କଟା ନାହୀ ,

ତୁ ସିନା ଭୂଲିଲୁ ପରବାସି ହେଲୁ

ମୁଁ'କି ତା" ଭୂଲି ପାରଇ ।।

ହଜାଇ ତୋତେ"ରେ କେତେ ମୁଁ ଖୋଜେ ରେ

ଆସେ ପୁଣି ଫେରି ଥରେ ,

ହାତଠାରି ଡ଼ାକେ ତୋ ଜନମଭୂଇଁ

କାହିଁକି ରହିଛୁ ଦୂରେ ।।

ମାଆ କି ଭୁଲିବ ତା' ପୁଅକୁ କେବେ

ପୁଅ ସିନା ଭୂଲିପାରେ ,

ମାଆ ଚାଲିଯିବ ଜନ୍ମଭୂମି ଥିବ

ଯୁଗଯୁଗ ଅପେକ୍ଷାରେ ।।