ସେଇ ଶୀତରେ କିଛି

ପ୍ରକୃତି ରାଣିଟା ଶୀତେ ଥରି ଥରି 

ସରି ସରି ଯାଏ ଅଙ୍ଗରୁ ଆଭା

ମଉଳି ଗଲାଣି ଧରଣୀ ସୁଷମା 

ଆଉ ନାହିଁ ତାର ପୂରୁବ ଶୋଭା ।

ପରବତ କୋଳୁ ସବୁଜ ବନାନୀ 

ଦିଏ ପତ୍ର ଝଡ଼ା ହୁଅଇ ଥୁଣ୍ଟା

କୋହଲା ପାଗର ଦରଦ ପରଶେ 

ସଳଖୀ ହେଉନି ଆଣ୍ଠୁ ଓ ଅଣ୍ଟା ।

ଦୁବ ଘାସ ଶୁଖେ ଶୀତର ପ୍ରକୋପେ

ଧରଣୀ ଫାଟଇ ଶୁଖଇ ଜଳ

ପ୍ରାଣୀଏ ଆତୁର ସେଇ ଶୀତ ଭୟେ

ଲୋଡ଼ନ୍ତି ଗରମ ସ୍ପର୍ଶ ସକଳ ।

ଶୀତେ ମୃଦୁ ବର୍ଷା ଲଘୁଚାପ ଭୟ 

ପାଚିଲା ଧାନରେ ମୋଇ ବୁଲାଏ

ବରଷକେ ଥରେ ମିଳିବା ଆଶାରୁ 

ବିଚରା ଚାଷୀ'ଟା ହତାଶ ହୁଏ ।

କୋହଲା ପବନ ଦୋହଲାଇ ଦିଏ

ଶରୀର ଭିତର ଅସ୍ଥି ମାଉଁସ

ଶୀତଋତୁ ଭୀତ ଜଗାଏ ମନରେ

ଗରମ ପରଶେ ସୁଖ ବିଶେଷ ।

ବୁଢ଼ା ବୁଢ଼ୀଏ'ତ ଥୁଡୁଥୁଡୁ ହୋଇ 

ନିଆଁ ଉମ୍ହେଇର ପାଖରେ ବସି

ଆଧୁନିକ ଯୁଗ ପିଲାଏ ପିଅନ୍ତି 

ଗରମ ସୁପ୍ ହୋଇଣ ଖୁସି ।

ଚାଟ୍ ଚଉମିନି ପିଜା ବରଗର

ଆଧୁନିକ ସମାଜକୁ ଖାଇଲା

ଆଡ଼ିସା କାକରା ଏଣ୍ଡୁରି ଗଇଁଠା 

ମଣ୍ଡା ପୋଡ଼ପିଠା ସବୁ ହଜିଲା ।

ଯୁବକ ମେଳରେ ଆଗ ଭଳି ନାହିଁ 

ନିଆଁ ପୁଆଁ ମଜା ମକୁନ୍ଦି ଖିଆ

ମୁଢ଼ି ଚଣା ଭଜା କା'ହାତେ ଦିଶୁନି 

ସାଜିବା ଦିନରୁ ମୋବାଇଲ ବାୟା ।

ମଠରୁ ଶୁଭୁନି ଶୀତୁଆ ସଂଞ୍ଜର 

ଗୀତା ଭାଗବତ କୀର୍ତ୍ତନ ଖୋଳ

ସବୁ ହଜିଲାଣି ଆଧୁନିକତାରେ 

ଆଗ ଭଳି ନାହିଁ ମେଳ ଚହଳ ।

ଶୀତଦିନେ ଦୂର ସହରେ ଅପେରା

କଳା ସାଂସ୍କୃତିକ ଜାନି ଯାତରା

ହଜିହଜି ଯାଏ ବିଜ୍ଞାନ ବଳରେ

ନାହିଁ ଆଉ ତାର ଆଦର ଧାରା ।

ତଥାପି ଏ ଶୀତ ଆସୁଛି ଆସିବ

ବରଷକୁ ଥରେ ଧରା ବକ୍ଷରେ

ମଣିଷଟା ସିନା ଭୂଲିଲାଣି ନିଜ

ବଡ଼ିମା ସହିତ ବିଜ୍ଞାନାଗାରେ ।

ପ୍ରକୃତିଟା ଆଜି କଦର୍ଯ୍ୟ ସାଜୁଛି

କୃତ୍ରିମ ଉତ୍ପନ୍ନ ବିଜ୍ଞାନ ବଳେ

ସେ ବିଜ୍ଞାନ ବଳେ ପରିବେଶ ସାଥେମା

ନବ ସମାଜ ଧରାରେ ଖେଳେ ।

ହୁଅ ହେ ଜାଗ୍ରତ ନକର କଦର୍ଯ୍ୟ

ଶିକ୍ଷା ପରିବେଶ ସଂସ୍କାର ନୀତି

ସବୁ ସରିଯିବ ହୋଇଯିବେ ଯେବେ 

ପରିବେଶ ସାଥେ ପ୍ରକୃତି ସାଥୀ ।