ଗୁରୁ ଭକ୍ତି

ଗୁରୁ ଯେ ଶିକ୍ଷକ,   ଅବା ଶିକ୍ଷୟିତ୍ରୀ,

     ଗୁରୁ ଯେ ଅଧ୍ୟାପକ ।

ଗୁରୁ ପୁଜି ଶିଷ୍ୟ,   ହୁଏ ମହା ଜ୍ଞାନୀ,

   ଗୁରୁ ହିଁ ଜ୍ଞାନ ରକ୍ଷକ ।।

ଶିଷ୍ଟାଚାର କ୍ଷମା,    କର୍ତ୍ତବ୍ୟ ଗହଣା,

     ନେଇଣ ଗୁରୁ ଶିକ୍ଷକ ।

ଅଜ୍ଞାନ ଅନ୍ଧାରୁ,     ଧରି ହସ୍ତ ଗୁରୁ,

     ଦିଅନ୍ତି ନବ ଆଲୋକ ।।

ଚାହେଁ ନାହିଁ ପୂଜା, ଚାହେଁ ନାହିଁ ଦାନା,

  ଚାହେଁ ନା ଗୁରୁ ଯେ କନା ।

ଗୁରୁ ଚାହିଁ ଥାଏ,    ଛାତ୍ର ଭବିଷ୍ୟତ,

ନ ଥାଏ ଅନ୍ୟ ବାହାନା ।।

ଛାତ୍ର ଅବା ଛାତ୍ରୀ, ଗୁରୁ କୃପା ବଳେ,

   ପାଆନ୍ତି ଦିବ୍ୟ ଆଲୋକ ।

ଗୁରୁ ମହିୟାନ,   ଏହି ଧରା ଧାମେ,

   ଦେଇଣ ଦକ୍ଷତା ଭେକ ।।

ଗୁରୁ ଭକ୍ତି ସାଥେ,ଗୁରୁ ସେବା ଅଟେ,

   ଶିଷ୍ୟ ପାଇଁ ମହା ଧର୍ମ ।

ସମ୍ମାନ ବଢିବ,   ମର୍ଯ୍ୟାଦା ବଢିବ,

   କୃପା ପାଇଁ କଲେ କର୍ମ ।।

ଗୁରୁ ଆଶୀର୍ବାଦ, ପାଇବାର ଯୋଗ୍ୟ,

    କରିଣ ଗଢି ତୋଳିବା ।

କୁକର୍ମକୁ ତ୍ୟାଗୀ,   ସୁକର୍ମ କରିବା,

   ମଣିଷ ହୋଇ ବଞ୍ଚିବା ।।

ଆଧୁନିକ ଯୁଗ,    ଶିଖାଉଛି ଆଜି,

    ଅଧର୍ମ ମାର୍ଗ ଦର୍ଶନ ।

ଜ୍ଞାନକୁ ହଜାଇ,   ଅଜ୍ଞାନ ପଥରେ,

    ବିତୁ ଅଛି ଆମ ଦିନ ।।

ଭୁଲି ଯାଉଛନ୍ତି,   ଶାସ୍ତ୍ର ଧର୍ମ ଜ୍ଞାନ,

    ହଜି ଯାଏ ରୀତି ନୀତି ।

ଜ୍ଞାନର ଆଶାରେ, ଅଜ୍ଞାନ ଆବୋରି,

    ଯାଉଅଛି ଦିନ ବିତି ।।