ଗରଜିଲା ମେଘ ବରଷେ ନାହିଁ

ଅଜା ଡାକିଲେ, କେଉଁଠି ଅଛ, ଆସ

ସବୁ ପିଲାମାନେ ଆସରେ

ସଞ୍ଜ ଗଡ଼ି ଗଲାଣି କାହିଁ ଅଛ, ତୁମକୁ 

ସବୁ ମୁଁ ଖୋଜୁଛିରେ ।

ଛପି ଥିଲେ ସବୁ ପିଲାମାନେ ହୋଇ 

ଗଲେ ଅଜା ପାଖରେ ଏକାଠି

କୁହ କୁହ ଅଜା ଆମକୁ ନୀତି କଥା, 

ମନ ଆମର ପରା ସେଇଠି ।

ଅଜା ଆନନ୍ଦରେ ହସି ଦେଲେ ତାଂକ 

ପାକୁଆ ପାଟିକୁ ମେଲେଇ

ଆଜି ସାର ତତ୍ତ୍ୱ କହୁଛି, ଶୁଣ ମୋର 

ବାଣୀ ଧୀର ସ୍ଥିରେ ଚୁପ୍ ହୋଇ ।

ଜଳକୁ ଖୋଜୁଛେ ଆମେ, ଜାଣ ସମସ୍ତେ

ଜଳ ଗହଳେ ସବୁ ନାଶ 

ଏହା ବି ସତ୍ୟ ଅଟଇ ଜଳ ବିହୁନେ ବି 

ସଂସାରର ହୁଏ ସର୍ବନାଶ ।

ଜଂଗଲ କାଟିଲେ, ଲଗାଣ ବର୍ଷାରେ ବେହାଲ 

ତ ଆମେ ହେଲେଣି

ଦୋଷ ଆମର, କାହାକୁ ଦେବା ଦୋଷ, ସମୁଦ୍ର 

ଜୁଆର ମାଡି ଆସିଲାଣି ।

ମଥୁରାରେ ଜନମି ଗୋପରେ ବଢ଼ିଲେ 

ସେହି ବ୍ରଜବିହାରୀ

ଇନ୍ଦ୍ର ଗରବ ଗଞ୍ଜିଲେ ନନ୍ଦସୁତ ଟେକି 

ଗୋବର୍ଦ୍ଧନ ଗିରି ।

ସେହିପରି ତୁମେ ପିଲା ମାନେ ଆମ 

ଦେଶ ପାଇଁ କାମ କରିବ

ପ୍ରତିଦିନ ପିଲାମାନେ ହୋଇ ସଙ୍ଗ 

ଜଙ୍ଗଲର ସୁରକ୍ଷା କରିବ ।

କର୍ମ ଓ ବାଣୀ ତଫାତ ଅନେକ, ଗରଜିଲା 

ମେଘ ବରଷେ ନାହିଁ

ବିଶ୍ଵର ମଙ୍ଗଳ ହିତେ, ନର କାମ ନକରି 

କୌଣସି ବଚନ ଦିଏ ନାହିଁ ।

ତେବେ ଶପଥ ନିଅ ଭବିଷ୍ୟତରେ ତୁମେ 

ରଖିଯିବ ଯଶ ଏ ମହୀରେ

ଚାଟ ଘର ଛୁଆ ଚାଟ, ଭାଟ ଛୁଆ ଭାଟ, 

ନୁହେଁ ବାକ୍ୟ ଚାତୁରୀରେ ।

ଉଚ୍ଚ ହେବା ପାଇଁ ଯେବେ ପିଲାମାନେ 

ତୁମେ କରୁ ଥାଅ ଆଶା

ନିଜ ଜିହ୍ୱା ନଛେଦି ଶିଖ, ଲେଖ ଓ କୁହ 

ନିଜର ଓଡିଆ ଭାଷା ।

ମାଗି ଆଣିଲା ତିଅଣ ସୋଡ଼କାଏ, ତେଣୁ

ଟଙ୍କିକିଆ ଚାଉଳକୁ ନକର ନିର୍ଭର

ବାପଧନରୁ ଆଣି ଦେଉଥିବା ମନୋବୃତ୍ତିର

ନେତାମାନଙ୍କୁ ବର୍ଜନ କର ।

ଆମେ ଓଡ଼ିଆ ଭାରି ବଢ଼ିଆ, ନିଜ ଦେଶ 

ପାଇଁ ପାଠ ପଢ଼ ମନ ଦେଇ 

ନଭୁଲିଲେ ଏ କଥାଟି, ଦେଶର ଯଶ ରଖି 

ଭଲ ଚାଟ ହୋଇ ପାରିବ ଯାଇ ।

ବଣ ପାହାଡ଼ର କୋଳରେ ତାଳପତ୍ରରେ ଲେଖି

ଛନ୍ତି ମୁନିଋଷି ମାନେ ବହୁତ ନଥି

କେତେ ଉପଦେଶ ନୀତି ଶ୍ଳୋକ ଶାସ୍ତ୍ର, ପଢ଼ିବ 

ପିଲାଏ ତାହା ଆମର ପାଇଁ ଅମୂଲ୍ୟ ସ୍ମୃତି ।