ଗ୍ରୀଷ୍ମ

ବସନ୍ତର ଅନ୍ତେ ନିଦାଘ ଆସିଛି

    ହେଉଅଛି ଟାଣଖରା

ସୂର୍ଯ୍ୟଙ୍କର ସେହି ପ୍ରଖର ରଶ୍ମିରେ

    ଛଟପଟ ହୁଏ ଧରା ।

ନିଦାଘର ତୀବ୍ର ଦାରୁଣ ସ୍ପର୍ଶରେ

   ଅସହ୍ୟ ଆଜି ଏ ଧରା

ବିଜ୍ଞାନ ବଳରେ ମଣିଷ ସମାଜ

   ଧରାକୁ ମଣୁଛି ସରା ।

ଗ୍ରୀଷ୍ମର ସେହି ବିଷମ ଜ୍ୱାଳାରେ

    ଜଳୁଅଛି ଆଜି ମହୀ

ସଙ୍କଟ ବେଳରେ ମଣିଷ ସମାଜ

    ଡାକୁଅଛି ତ୍ରାହିତ୍ରାହି ।

ପୋଖରୀ ଗାଡ଼ିଆ ନଦୀନାଳ କୂପ

    ଗଲାଣିତ ସବୁ ସୁଖି

ପାଣିଟୋପେ ପାଇଁ ଏ ଜୀବଜଗତ

   ହେଉଅଛି ବଡ଼ ଦୁଃଖି ।

ଏସି ଫ୍ରିଜ ପଙ୍ଖା ଗଛଛାଇ ତଳେ

    କଟିଯାଏ ପୁରାଦିନ

ଥଣ୍ଡା ସରବତ ଦହି ପଖାଳକୁ

    ଖୋଜୁଥାଏ ସଦାମନ ।

ଫୁଟି ତରଭୁଜ ପଇଡ଼ କାକୁଡି

  ଗ୍ରୀଷମରେ ଲୋଡାହୁଏ

ଦହିପଖାଳ କାଞ୍ଜି ତୋରାଣୀରେ

  ମନତୃଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟିଥାଏ ।

ଅଂଶୁଘାତ ଭୟ କରୁଛି ଅଥୟ

   ନେଉଛି କେତେ ଜୀବନ

ବୁଝୁନାହଁ ଜମା ମଣିଷ ସମାଜ

    ଚେତୁନାହିଁ ତା'ର ମନ ।

ବେଳ ଥାଉ ଥାଉ ସାବଧାନ ହେବା

    କରିବାନି ଜଳନଷ୍ଟ

ଜଙ୍ଗଲ କୁ ସଦା ସୁରକ୍ଷା କରିବା

   ନହେଲେ ପାଇବା କଷ୍ଟ ।