ଜୀଵନ ସାଥି

ଜୀବନଟା ଏକ ଅଙ୍କାବଙ୍କା ରାସ୍ତା  

  ଉଠାଣି ଗଡାଣି ସାଥେ

ସହଯାତ୍ରୀ ରୂପେ ସାଥିଟିଏ ହୋଇ

  ଆସିଲ ଜୀବନ ପଥେ ।

 ଚାଲିବାକୁ ଅଛି ପଥ ବହୁ ଦୂର

  ତୁମକୁ ସାଥିରେ ନେଇ

 ଚାଲୁଚାଲୁ କେବେ ଥକି ପଡିବିନି

  ଅଧା ବାଟେ ଛାଡ଼ିଦେଇ ।

ମୋ ମନ ମନ୍ଦିରେ ଆସିଲଗୋ ତୁମେ

  ପ୍ରଦୀପର ଶିଖା ସାଜି

ଆଲୋକିତ କଲ ମୋ ଚଲାପଥକୁ

  ଦୂରେଇ ଅନ୍ଧାର ରାଜି ।

ଦୁଃଖର ଯୁଇରେ କେତେ ଯେ ଜଳିଲ

  ଜୀବନକୁ ରଖିବାଜି

ସଂସାର ରଥକୁ ଗଡେଇନେଲ ଯେ

  ରଥର ସାରଥି ସାଜି ।

ଟଙ୍କା ପଇସାରେ ଖୁସି ମିଳେ ନାହିଁ

   ମରୀଚିକା ଅଟେ ସିଏ

ବ୍ୟସ୍ତ ଜୀବନରେ ଶାନ୍ତି ପାଇବାକୁ 

  ସାଥିଟିଏ ଲୋଡ଼ା ହୁଏ ।

ଜୀବନ ସାଥିର ମଧୁର ସମ୍ପର୍କ

  ଅପାସୋରା ସ୍ମୃତି ସିଏ

ଶେଷ ନିଃଶ୍ୱାସେ ବି ମନେପଡୁଥିବ

 କୋକେଇ ଉଠିବା ଯାଏଁ ।

ଜୀବନେ ଆସିଛି କେତେ ଝଡଝଞ୍ଜା

  ଭାଙ୍ଗି ତ ପଡିନି ମୁହିଁ

ସହିବାକୁ ମୋତେ ସାହସ ଦେଇଛ

  ପାଖେପାଖେ ମୋର ରହି ।

ତୁମ ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ଆଦର ଗୌରବ

  ଭୁଲିକି ପାରିବି ଆଉ

 ସାତ ଜନ୍ମର ଏ ଅତୁଟ ବନ୍ଧନ 

  ଯୁଗେ ଯୁଗେ ରହିଥାଉ ।