ଘୁଙ୍ଗୁର

ପାଦରେ ଘୁଙ୍ଗୁର ବାନ୍ଧି ଦେଲେ ପ୍ରିୟା

     କେତେ ଭଲ ଲାଗୁ ତୁ

ଭ୍ରମର ପରିକା ତୋ ପ୍ରେମେ ପାଗଳ 

    ତୋ ପାଖକୁ ଆସେରେ ମୁଁ ।

ମୁଁ ତ ଡାକେନି ପାଖକୁ ମୋହର

     ତୁ କାହିଁ ଭାବୁ ଏତେ

ପଛରେ ପଡି ତୁ ଭଲ ପାଇବାଟା

     ଦେଖେଇ ହେଉଛୁ କେତେ ।

ବୁଝି ପାରିବୁନି ସେ ଭଲ ପାଇବା

     ସାସ୍ବତ ପ୍ରେମ ତ ଇଏ

ତୋ ପାଦ ଘୁଙ୍ଗୁରେ ବିଭୋର ହୋଇ ମୁଁ 

     ତୋତେ ପରା ଭଲ ପାଏ ।

ଏମିତି ଅନେକ ଭଲ ପାଇବାଟା 

     ଦେଖିଛି ନୟନେ କେତେ

ମିଛ ଆଶ୍ବାସନା ଛଳନା ବାହାନେ

    ଭସାନ୍ତି ପ୍ରେମର ସ୍ରୋତେ ।

ସେ ପ୍ରେମର ସ୍ରୋତ ଚିର ସ୍ରୋତସ୍ବନୀ 

    ସାଗରେ ମିଶିବା ପାଇଁ 

କେତେ ବନ ଗିରି ପାହାଡ ପର୍ବତ

    ସବୁ ଆସି ଥାଏ ଡେଇଁ ।

ନୁହେଁ ମୁଁ ତଟିନୀ ବନ ନିର୍ଝରିଣୀ 

    ନା ତୁରେ ପାରାବାର

ମଧୁରେ ମଧୁରେ ମଧୁଛନ୍ଦା ନୃତ୍ୟେ

  ସଙ୍ଗୀତେ ମୁଁ ରେ ବିଭୋର ।

ତୁ ତ ବିଭୋର ସଙ୍ଗୀତ ମୁର୍ଚ୍ଛନେ

    ମୁଁ ତୋ ପ୍ରେମରେ ଭାଇ

ଲାଗୁଥାଏ ସତେ ଗୋପ ବୃନ୍ଦାବନ 

    ମୁଁ କାହ୍ନୁ ତୁ ମୋ ରାଈ ।

କେମିତି ନିଜକୁ ଭାବୁଛୁ ତୁ କାହ୍ନୁ 

    ଲାଜ ନାହିଁ ଟିକେ ମୁଖେ

ଆକାଶ ଚନ୍ଦ୍ରମା ଜଳରେ ଦେଖି କି

    ଭାବୁଛୁ ଆସିଛି ପାଖେ । 

ପାଖ ଅବା ଦୂର ତୁ କି ବୁଝିବୁ

    ଘୁଙ୍ଗୁର ଜାଣିଛି ସବୁ

ଭଲ ପାଇବାଟା କେତେ ଯେ ଗଭୀର

    ପଚାରିକି ବୁଝି ନେବୁ ।