ଗାନ୍ଧୀଙ୍କୁ ନଦେଲେ ହେଉନି

 ହେ ! ଗାନ୍ଧୀ ମହାତ୍ମା ତୁମେ ପୂଜ୍ୟ ଆତ୍ମା

ଚିରବନ୍ଦନୀୟ ତୁମେ ।

ତୁମେ ଚାଲି ଗଲ ବଡ଼ ଭୁଲ କଲ

ଆସ ବାପୁ ଫେରି ତୁମେ ।।

ତୁମ ବିନା ରୋଗୀ ନିତି ମରୁ ଅଛି

ଡାକ୍ତର ମାଗେ ତୁମକୁ ।

ଶିକ୍ଷା ଜ୍ଞାନ ଦୀପ ଜାଳିତ ପାରେନା

ନ ଦେଇ ପାରି ଗୁରୁକୁ ।।

ଦୋଷୀ ପାଇଁ ଯଦି କହେ ହାକିମକୁ

ମାଗନ୍ତି ତୁମ ମୁଣ୍ଡକୁ ।

ଖୋଲି ଆଖି ଦେଖେ ଦୋଷୀ ଧୀରେ ଖସେ

ଗେଞ୍ଜିଣ କରେ ତୁମକୁ ।।

ଯାଏ ନ୍ୟାୟାଳୟ ଯଦି ନ୍ୟାୟ ପାଇଁ

ସେଠି ବି ଲୋଡା ତୁମକୁ ।

ଖଟିଲେ ମୁଁ ଖାଏ ନହେଲେ ଉପାସେ

କେମିତି ଦେବି ଗାନ୍ଧୀକୁ ।।

ଝିଅକୁ ମୋହର ନେଲାନି ତା ବର

ଦେଲାଯେ ଛାଡି ବେଦିରୁ ।

ନଦେଇ ପାରିଲି ବୋଲି ଗାନ୍ଧୀ ନାଲି

ପଚାଶଟି ମାେ ଥଳିରୁ  ।।

ପୁଅଟି ମୋହର ରହିଲା ବେକାର

ଗାନ୍ଧିଜୀ ପାଇଁ ତୁମରି ।

ନଦେଇ ପାରିଲି ତୁମ ମୁଣ୍ଡ ବୋଲି

ବାବୁଙ୍କୁ ଯେ ସରକାରୀ ।।

ଦିନ ଦିନ ମୁଁହି ନିର୍ଯାତିତ ହେଲି

ନାର୍ଯ୍ୟ ମୋର ମିଳେ ନାହିଁ ।

ଆସ ଫେରି ବାପୁ ପୁଣି ଭାରତକୁ

ଅହିଂସା ତୁମର କାହିଁ ।।

ବରଷାରେ ଘର ଝରେ ଝର ଝର

ଚାଳରୁ ନିଇତି ପାଣି ।

ସରପଞ୍ଚ ମାଗେ ନିତିଯେ ତୁମକୁ

ବିଡିଓ ପାରେନା ଶୁଣି ।।

ଭାବୁଛି ମୁଁ ଗାନ୍ଧୀ ଥିଲେ ତୁମେ ପାଖେ

ହୋଇବ ମୋହରି କାର୍ଯ୍ୟ ।

ତୁମକୁ ଦେଖିଣ ନ ମାଗିବେ ଗଣ

ନ କରିବେ ମୁଣ୍ଡ ଧାର୍ଯ୍ୟ ।।