ଏକ ତରଫା ପ୍ରେମ

ମନେ ମନେ ଭଲ ପାଉଥିଲି ମୁହିଁ

    ଗୋଟିଏ ସୁନ୍ଦରୀ ଝିଅ

କନକ ବରନା ମୃଗୁଣୀ ନୟନା

    ପଦ୍ମ ଫୁଲିଆ ତା ମୁହଁ ।

ଚାଲି ଯାଉ ଥିଲେ ଫୁଟି ଉଠୁଥିଲା

    ସତେକି ପଥେ ପଦୁଅଁ

ହସି ଦେଉଥିଲେ ମୁକ୍ତା ଝରୁଥିଲା

    ତନୁ ପାତେଳି ତା ଦେହ ।

ଶୟନେ ସପନେ ଭାବୁଥିଲି ମନେ

    ସଦା ହସ ହସ ମୁହଁ

ଆକାଶର କୟାଁ ଚିଲିକାର ମାଛ

   ଭାବି ମନେ ଉଠେ କୋହ ।

ଭାବିଲି ଦିନେ ମୁଁ କହିବି ତା ଆଗେ

   ମୋ ମନ ଅଡୁଆ ସୁତା

ଜଗି ଜଗି ଦିନେ କହିଲି ତା ଆଗେ

    ମୋ ମନ କଲା ସେ ପିତା ।

ମୁହଁ ତାର ମୋଡ଼ି ଛାଡିଲା ସେ ରଡି

    ଭୟରେ ଥରିଲା ଦେହ

ମନକୁ ବୁଝେଇ    ଘଡ଼ିଏ ରହିଲି 

    ଶୋଇଲି ମାଡି ମୁଁ ମୁହଁ ।

ନାହିଁ ମୋବାଇଲ ଚାଟିଙ୍ଗ କରିବାକୁ

    ଚିଠି ଖଣ୍ଡେ ଦେଲି ଲେଖି

କୁନି ପିଲା ହାତେ ପଠାଇ ତା ପାଶେ

    ରହିଲି ଉତ୍ତରେ ଟାକି ।

କିକଥା ହେଲାରେ କିକଥା ହେଲାରେ

    ତାର ଭାଇ ଶଳା ଆସି

କଥାବାର୍ତ୍ତା ନାହିଁ ବାଇଶି ପୋଳିଆ

   ଦେଲା ମୋ ପିଠିରେ କଷି ।

ତଳେ ପଡି ଗଲି ହୋଇ ହାମୁଡ଼େଇ

   ଫାଳେ ଦାନ୍ତ ଗଲା ଭାଙ୍ଗି

ସେତିକିରେ ତାର ମନ ବୁଝିଲାନି

   ଥାନରେ ଦେଲା ସେ ଠୁକି ।

ମନେ ମନେ କେତେ ଭାବୁଥିଲି ମୁହିଁ

    ସପନ ରାଇଜ କଥା

ସେଇ ସପନଠୁ ତା ଭାଇ କରମ

  ବଢ଼ାଇ ଦେଲା ମୋ ବ୍ୟଥା ।

ଭାବିବିନି ଦିନେ ପ୍ରେମ କଥା ମନେ

    ଫାଳେ ଦାନ୍ତ ଦେଲି ଦାନ

ଏକ ତରଫାର   ପ୍ରେମକୁ ଜୁହାର

    କେହି ନ ବଳାଅ ମନ ।