ଏକ ପଉଷ ସନ୍ଧ୍ୟା

ପଉଷର ଏକ ଗୋଧୂଳି ବେଳାରେ

      ନୀରବ ଦର୍ଶକ ସାଜି,

ଦେଖୁଥିଲି ମୁଗ୍ଧ ନୟନ ଯୁଗଳେ

      ସନ୍ଧ୍ୟା ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟ ରାଜି |

ପଶ୍ଚିମ ଆକାଶେ ଦୂର ପର୍ବତର

      ମଥା ଡେଇଁଲେଣି ରବି,

ଲୋହିତ କିରଣେ ପଶ୍ଚିମର ଶୋଭା

      ସତେ ଅପରୂପ ଛବି |

ଗୋଧୂଳି ଅଧୀରେ ଉଡେ ଆକାଶରେ

      ଶୁଭେ ଗାଈ ହମ୍ବାରଡି,

ଗାଈଆଳ ଟୋକା କଣ୍ଠରେ ସଙ୍ଗୀତ

      ବିରହ ରାଗିଣୀ ଧାଡି |

ନୀଳ ଆକାଶରେ ବିହଙ୍ଗମ ଗଣ

      ଫେରିଲେଣି ନିଜ ନିଡେ,

ଶୁଭୁଛି କାକଳି ଶାବକେ ଡାକନ୍ତି

      ବନ୍ଧା ସତେ କି ନିବିଡ଼େ |

ଶୀତଳ ପବନ ବହେ ଧିରେ ଧିରେ

      ଶୀତୁଆ ଲାଗଇ ଦେହ,

ନିରୋଳାରେ ମନ ଖୋଜଇ ପରଶ

      ହେବାପାଇଁ ପ୍ରୀତିମୟ |

ଶୀତ ସମୀରଣ ବହିଆଣେ ଧିରେ

      ପାଚିଲା ଧାନର ବାସ,

ପୁରିଉଠେ ମନ ନୂତନ ଆଘ୍ରାଣେ

      ଭରିଦିଏ ଓଠେ ହସ |

ଦୂର ସୁନା କ୍ଷେତୁ ମାଡି ଆସୁଥାଏ

     ପତଳା ଅନ୍ଧାର ଧିରେ,

ଧାନ କାଟିସାରି କୃଷକ ଭାଇ ଯେ

     ଘରକୁ ଆନନ୍ଦେ ଫେରେ |

ଚାଷୀଭାଇ ମନ ହୁଏ ପୁଲକିତ

      ପଉଷ ଆସିଛି ବୋଲି,

ବରଷକ ଖାଦ୍ୟ ବୋହିନେବ ଗୃହେ

      ସତେ ଅବା ସୁନାଥାଳି |

ପର୍ବତ ସେପାରି ଦୂର ଦିଗନ୍ତରେ

      ସୂରୁଜ ଗଲେଣି ବୁଡି,

ଦିଗନ୍ତ ଆକାଶ ପିନ୍ଧିଛି କି ସତେ

      ଲୋହିତ ରଙ୍ଗର ଶାଢ଼ୀ |

ଶୀତୁଆ ସଞ୍ଜରେ ଶୀତଳ ପବନେ

      ମନେ ଭରେ ଉନ୍ମାଦନା,

ଉଚ୍ଚ୍ୱସିତ ଏକ ନବ ଶିହରଣେ

      ସ୍ମୃତି କରେ ଆନମନା ।