ଦୁଇ କୁଳ ହିତା ନାମ ତା' ଦୁହିତା

ଝିଟିଏ ଘରେ ଜନମ ହୋଇଲେ

ପିତାର ବଢେ ଆୟୁଷ ।

ସର୍ବ ସୁଲକ୍ଷଣୀ ହେଲେ ସେ ଝିଅଟି

ପିତାର ବଢଇ ଯଶ  ।

ସେନେହ ଆଦର ପାଇ ସେ ଝିଅଟି

ବାପଘରେ ବଢିଥାଏ ।

ମାଆଠୁ ସଂସ୍କାର ପାଇ ଝିଅ

ଘରକରଣାକୁ ଆପଣାଏ ।

ପାଠପଢା ସହ ଘରର ଖବର

ଟିକିନିଖି ରଖୁଥାଏ ।

ଘର ସଜାଡିବା ଅତିଥି ସତ୍କାର

ଆଦି ସବୁ କରୁଥାଏ ।

ଘରର ସମ୍ମାନ ରଖଇ ଝିଅଟି

କୁଳ ହୁଅଇ ପବିତ୍ର ।

ହାତକୁ ଦି ହାତ ହେଲା ଯେବେ ଝିଅ

ଶାଶୁଘରେ ଉପଗତ ।

ସ୍ବାମୀ ଶାଶୁ ଶଶୁର ନଣନ୍ଦ ଯାଆ

ଦିଅର ଆଦିଙ୍କ ମନ ।

ନେଇ ଚଳି ରଖେ ଗୁରୁ ଗୁରୁଜନ

ବନ୍ଧୁ ବାନ୍ଧବଙ୍କ ଧ୍ୟାନ  ।

ସର୍ବଂସହା ହୋଇ ଦୁହିତା ଚିନ୍ତଇ

ପିତୃ ପତିକୁଳ ହିତ ।

ଉଭୟ କୁଳର ହିତକୁ ମଣଇ

ନିଜର ହିତ ସନ୍ତତ। ।

ଦୁଇ କୁଳ ହିତା ନାମ ତା' ଦୁହିତା

ଜନନୀ ଜାୟା ଭଗିନୀ ।

ରୂପେ ବିରାଜିତା ହୁଅଇ ଦୁହିତା

ସର୍ବ ସୁଖ ବିଧାୟିନୀ  ।