ଦୁଃଖରେ ଲିଖିତ

କବିତାରେ ଭାବ ଓ ରସର ମିଳନ

ହୃଦୟର ଆବେଗକୁ କବିତାର ରୂପ

ଯେବେ ହୃଦୟ ରେ ଦୁଃଖ ଥାଇ ,କବିତାର ସୃଷ୍ଟି

କବିତାରେ ମିଶିଥାଏ ଦୁଃଖ ଆଉ ଶୋକ।

ପାଠ କଲେ ସେଇ ଦୁଃଖର କବିତା

ଅବିରତ ଧାରରେ ଝରି ପଡେ ଲୁହ

ଦୁଃଖୀ ପାଠକ ର ନୟନ କୋଣରୁ।

 ପାଠକ ର ନିଜସ୍ଵ ଦୁଃଖ ବି ଜଡ଼ିତ 

ସେଇ ଦୁଃଖ ଭରା କବିତା ଶବ୍ଦରେ

ଲୁହରେ ପ୍ରତିବିମ୍ବିତ ହୁଏ ଲୁହ ଅନ୍ୟର।

କବିତାରେ ଭାଷାର ଆଦ୍ରତା

ସ୍ପର୍ଶ ହୁଏ ହୃଦୟ ର ନିଭୃତ ସ୍ତରକୁ

ଦୁଃଖରେ ଲିଖିତ କବିତା ସଂଜୀବନୀ ର ଭ୍ରମ

ଶୋକ ସନ୍ତପ୍ତ ହୃଦୟରୁ କଷ୍ଟ ହୁଏ ଦୂର

ସେଇ ଦୁଃଖର କବିତା ହିଁ ନୀରବ ପ୍ରାର୍ଥନା।

ଲିଖିତ କବିତା ରୂପରେ ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ନାମ

ପାଠକ ର ନିଜସ୍ଵିକରଣ

ଯନ୍ତ୍ରଣା ର ଅନୁଭବ ରୁ ଲୁହ ପ୍ରବାହିତ

ଲୁହର ଝରଣା ବି ଗଭୀର ଠୁ ଆହୁରି ଗଭୀର।

ଦୁଃଖରେ ଲିଖିତ କବିତା

କବିତାରେ ଦୁଃଖ ର ଭାଷା ଓ ଶବ୍ଦ

ଏକ ନୀରବ ପ୍ରାର୍ଥନା ସମର୍ପିତ ସର୍ବନିୟନ୍ତାଙ୍କୁ।

ଆସେ ଯଦି ଦୁଃଖ ଓ ଅନ୍ଧାର

ହେଉ ଯେତେ ଘନୀଭୂତ

ଧୈଯ୍ୟ ଓ ସାହସ ସହିତ

ଲେଖିବାକୁ ହେବ ନୀରବ ପ୍ରାର୍ଥନା

ସମର୍ପିତ ହେଉ ଈଶ୍ୱରଙ୍କୁ।