ଦରଦୀ ମନର ଦାରୋଟି କଥା

ମନର ସେହି ଅକୁହା କଥା କୁ

ଲେଖୁଛି ଆଜି ମୁଁ କଲମ ମୁନେ ।

ବ୍ୟସ୍ତ ବହୁଳ ର ସମୟ ମଧ୍ୟରେ

କିଏ ବା ବୁଝିବ କାହା ମନର ବେଦନା ।

ଜାଣେ ନାହିଁ କିଏ ପଢିବ ଅବା ନୁହେଁ

କି ପଢି ସାରି କଣ ବୁଝିବ ଏ ବ୍ୟଥା ।

ଆଶାର ଆଲୋକ ଅସ୍ତମିତ ଆଜି

ଜଣାନାହିଁ ସୂର୍ଯ୍ୟୋଦୟ ପାଇଁ ଆଉ

ସମୟ ଯେ କେତେ ଅଛି ବାକି ।

ଚଞ୍ଚଳ ଏଇ ମୋ ମନର ପକ୍ଷୀ

ଉଡ଼ିବୁଲୁଥିଲା ଖୋଲା ଆକାଶେ,

ଗିରି ବନ ପର୍ବତ ସମୁଦ୍ର ପୁଣି

କେବେ ନାନା ରଙ୍ଗର ଫୁଲ ଉପବନେ ।

ହଠାତ ଦିନେ ହଜି ଗଲା ପକ୍ଷୀ ମୋର

ଜଣେ ଅଜଣା ମଣିଷର ହୃଦୟ ବନେ,

ମନଲୋଭା ତା'ର ଦାରୋଟି କଥାରେ

ମାୟାଜାଲ ଟେ ସେ ଯେ ବୁଣିଲା ।

ବିଚରା ମନ ପକ୍ଷୀ ନବୁଝି ତା ଛନ୍ଦ

ପ୍ରେମର ପଞ୍ଜୁରୀରେ ଧରା ସେ ଦେଲା ।

ନୂଆ ନୂଆ ସେଇ ପ୍ରେମ ର ସରାଗ

ସମୟର ଅନ୍ତରାଳେ ଉଭେଇ ଗଲା ।

ମନର ମଣିଷ ର ହୃଦୟ ଉପବନେ

ଅଛି ଆଜି ଆଉ କେଉଁ ନୂତନ ପକ୍ଷୀ ।

ମୋ ମନ ପକ୍ଷୀ ଫେରି ଆସି ଅଛି

ପୁଣି ମୋର ସେଇ ପୁରୁଣା ବସା କୁ,

ହେଲେ ଫେରି ନାହିଁ ଆଉ ପୂର୍ଵ ର ସରାଗ

ଆଉ ନା ତା'ର କୁନି ଓଠ ଧାରର ହସ ।