ଦେବୀ ସ୍ୱରୂପିଣୀ ମାଆ

ମୋର ଯାତ୍ରା ଆରମ୍ଭ ହୁଏ ମାତୃଗର୍ଭରୁ

ସେଇ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ ଅନୁଭବ ହୁଏ

ବିଶ୍ୱନିୟନ୍ତା ପରମପୁରୁଷ ପରମାତ୍ମା ଙ୍କର ଆଶୀର୍ବାଦ

 ଯାହାକୁ ଘେନି  ଆରମ୍ଭ ହୋଇଛି ମୋ ଯାତ୍ରା |

ପୂର୍ଣ୍ଣମୀ ରେ ଚାନ୍ଦ ବୃଦ୍ଧି ଭଳି ମୋର ହୁଏ ବିକାଶ

କୁନି କୁନି ହାତ କୁନି କୁନି ଗୋଡ ସହ ମୋର

ସମଗ୍ର ଶରୀର ଓ ହୃଦୟର ଦିକ ଦିକ ସ୍ପନ୍ଦନ |

ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ ରେ ସ୍ନେହ ରେ ପରଶ ଅନୁଭବ କରେ ମୁଁ

ତାର ହସ, ଲୁହ, ସ୍ନେହ, ଶ୍ରଦ୍ଧା, ହାତର ସ୍ପର୍ଶ

ଏସବୁ ମିଶିଯାଇଛି ମୋର ପ୍ରତିଟି ରକ୍ତ କଣିକା ରେ |

ମୋର ପଦାଘାତ ରେ ସେ ଦୁଃଖ ବଦଳରେ ସୁଖ ପାଏ

ପୁଣି ଜନ୍ମ ସମୟର ସେଇ ହାଡ଼ଭଙ୍ଗା ଯନ୍ତ୍ରଣା,

କ୍ଷଣ ଭରକରେ ପାସୋରିଦିଏ କୋଳେଇ ନେଇ ମୋତେ

କ୍ଷୁଦା ରେ ଉଦର ପୁରେ ତାର ସ୍ତନ ର ଅମୃତଧାରା ରେ |

ଗର୍ଭଧାରଣ ରୁ ମଶାଣିରେ ଜୁଇର ନିଆଁ ରେ ଶୋଇବା ଯାଏଁ

ବିତାଇଛି ଯିଏ ସାରା ଜୀବନ ସନ୍ତାନର ମଙ୍ଗଳକାମନାରେ

ତୁଳନା କରିବି କାହା ସଙ୍ଗେ ତା' ମମତା ର ଗଭୀରତା କୁ,

ମୃତ୍ୟୁ ରେ ଶଯ୍ୟା ରେ ଶୋଇ ଯିଏ ଦିଏ ନୂଆ ଜୀବନ 

କିପରି କରିବି ତାର ପୂଜାର୍ଚ୍ଚନା ଅବା ପଦବନ୍ଦନା |

ତାହାରି ଏଇ ଜୀବନ ତାକୁ ହିଁ ଅର୍ପଣ କରି

କରୁଥିବି ନିତି ତାର ସେବା ଥିବା ଯାଏ ପିଣ୍ଡରେ ମୋ ପ୍ରାଣ

ହେ ଦେବୀ ସ୍ୱରୂପିଣୀ ମାଆ ତୋ ପାଦେ କୋଟି ପ୍ରଣାମ |