ଦଗ୍ଧିତ ଧରଣୀ

ଗ୍ରୀଷମ ତାପେ ତାପିତ ଧରା

ହେଲା ବୈଶାଖ ମାସ

ପ୍ରଚଣ୍ଡ ରୌଦ୍ର ତପନ କର

ହୋଇଲା ପରକାଶ ।

ଘର୍ମଶରୀର ଶୀତଳ ନୀର

ଶୀତଳ ବାତ ଲୋଡେ

ଦଗ୍ଧିତ ହୁଏ ଧରଣୀ ରାଣୀ

ଦିନର ତାପ ବଢେ ।

ପ୍ରଭାତୁ ତାପ ବଢେ ବିଶେଷ

ମଧ୍ୟାହ୍ନ ପର ଯାଏଁ 

ଶରୀରଧାରୀ କି କଲବଲ

ଅସହ୍ଯ ରୌଦ୍ର ସହେ ।

ପଡିବ ଧାନ ଭୂମିରେ ଯଦି

ଫୁଟିବ ହୋଇ ଖଇ 

ଖାଲି ପାଦରେ ଚାଲିବ କିଏ

ପାଦ ପଡଇ ଡେଇଁ ।

ଶୁଖିଲା ସରୋବର ସରିତ

ଖଗ ମୃଗାଦି ଜୀବ 

ଜ

Advertisement

ଳ ବିହୁନେ କଷଣ ଲଭି

ତେଜିଲେ କେ ବା ଜୀବ ।

ଜଳ ଛତର ପଥପ୍ରାନ୍ତର

ରଖେ ଜୀବନ କାର 

ଶୀତଳ ପେୟ ଲୋଡନ୍ତି ସର୍ବେ

ତଥା ଶୀତ ସମୀର ।

ଖରାବେଳରେ ଜୀବନଯାତ୍ରା

ହୋଇଲା ଦୁର୍ବିସହ 

ଅଂଶୁଘାତରେ ଜୀବନ ଯିବା

ହେଲାଣି ଏବେ ଥୟ ।

ନିହାତି ଲୋଡା ନଥିଲେ କେବେ

ଏ ଟାଣ ଖରାଟାରେ 

କେବେ ବି କେହି ନଯାଅ ଭାଇ

ଘରୁ ବାହାରି ଥରେ ।

ଦଗ୍ଧିତ ଧରା କାଳବୈଶାଖୀ

ହରଇ ଥରେ ଥରେ 

ବରଷା ହେଲେ ଯିବ ଏ ଦଶା

କବି ଭାବେ ମନରେ ।