ଦେଇ ପାରିବି ତ

ମୁଁ ବି ଅପେକ୍ଷା କରିଛି କାହିଁକି?

 ଖୋଜି ଖୋଜି ଥକି ପଡିଲା ପରେ,

ଦେଇଛି ଅନେକ, ପାଇଛି ବି ବହୁତ କିଛି,

ଶୈଶବର ଧୂଳିବାଲିରେ,ସାଙ୍ଗ ସାଥି ମେଳରେ,

ପରକୁ ଆପଣା କରିବାର କୌଶଳ ନ ଜାଣିବି,

ବିଛାଡି ଦେଇଥିଲି,ସ୍ନେହ ଶ୍ରଦ୍ଧା ମମତାର ରଜ୍ଜୁ ।

କେବଳ ସେମାନଙ୍କ ଓଠରେ ଖିଏ ହସ ଦେଖିବାକୁ ।

ହେଲେ କାହିଁକି କେଜାଣି ଛିଡିଗଲା ।

ଆଦ୍ୟ ଯୌବନର ପାଦଦେଶରେ, ଆସିଥିବା ଅତିଥିଙ୍କୁ

ଅତିଥି ଦେବତା ସମ୍ମାନ ନୀତିରେ

ତୃଟି ନ କରି, ଆପଣାର ସ୍ନେହ ପ୍ରେମର ଅମୃତ ଭଣ୍ଡାରକୁ,

ମନଭରି ଆତିଥ୍ୟ ଦେଇଥିଲି,

ଦେଖିବାକୁ ତାଙ୍କ ଓଠରେ ଖିଏ ହସ ଦେଖିବାକୁ ।

ହୋଇଗଲି ପ୍ରତାରଣା ର ଶିକାର ।

ଯଥାଶକ୍ତି ମୁତାବକ,ମାପିଚୁପି ବି ନୁହେଁ

ସୁବିଧା ଅସୁବିଧାରେ, ଭଲରେ ମନ୍ଦରେ

ନିଜର ରକ୍ତର ମୋହରେ, ମୋହାଛନ୍ନ ହୋଇ,

ଆଗପଛ, ବେଳ ଅବେଳ ଚିନ୍ତା ନ କରି

ସହଯୋଗର ହାତ ବଢାଇ ଦେଇଥିଲି ।

ଚାହିଁ ଥିଲି ଦେଖିବାକୁ 

ସେମାନଙ୍କ ଓଠରେ ଖିଏ ହସ ।

ଛଳନାର ଛେପ ଗୁଡା ଥୁ ଥୁ ମେଞ୍ଚା 

ବୋଳି ହୋଇଗଲା ସାରା ଶରୀର ।

ଆଖ ପାଖ ଚାରିପାଖକୁ ଗୋଟିଏ ମାଳରେ

ମାଳକରି ଗୁନ୍ଥିବା ଲକ୍ଷ୍ୟରେ,

କାହିଁ କେତେ ଦୂରୁ,ନୂତନ ସମ୍ପର୍କ ରଜ୍ଜୁରେ

ବାନ୍ଧିବା ପାଇଁ ବିଭିନ୍ନ ସମ୍ପର୍କର ଦ୍ଵାହିରେ ।

କେବଳ ସମସ୍ତଙ୍କ ଓଠରେ ଦେଖିବାକୁ

ଜିଜ୍ଞାସା ଥିଲା ଖିଏ ହସ

ଭରିଗଲା ଆଞ୍ଜୁଳା ମୋର ପୁଳା ପୁଳା

ନିନ୍ଦା,ଅପମାନ, ଲାଞ୍ଛନାରେ ।

ବୋହି ପାରିବି ତ ଏସବୁ ।

ନିଜକୁ ନିଜେ ନୀରବର ପ୍ରଶ୍ନ କରି ଚାଲିଛି ମୁଁ

ଏସବୁ ବୋହି ଦେଇ ପାରବି ତ ସମସ୍ତଙ୍କ ଓଠରେ 

ଖିଏ ହସ ।