ଦେହ

ଯାହା ଥିଲା ମୋ ପାଇଁ କି ଏକ ବିଶ୍ଵ

ଏବେ ଖାଲି ତୁଚ୍ଛ ଚିଜ

ନେଇ ଯାଏ ମୋର ଆତ୍ମାକୁ ତା' ସାଥେ

 ତାହା ଦେହଟି ମୋ ନିଜ।

   ଉଚ୍ଚତର ଲକ୍ଷ୍ୟ ସାଧନ ପାଇଁ ତ

   ଆତ୍ମା ଧାଏଁ ଅବିରତ

   କିନ୍ତୁ ସାଇତିଛି ଏହାକୁ ଶରୀର

   ଯତନେ କରି ଆବୃତ।

କ୍ଷୁଦ୍ର ପ୍ରତିକୃତି ଅଟଇ ତାହାର

ନାହିଁ ଯା ପାଇଁ ଆକଟ

ଛୁଟି ଚାଲେ ଶାଶ୍ଵତଙ୍କ ଅଭିମୁଖେ

ହୋଇ ଚିର ଅପ୍ରକଟ ।

   ସମ୍ମୁଖରେ ତା'ର ବିସ୍ତାରିତ ରୂପେ

  ଅନନ୍ତ ଦେଶ ଓ କାଳ

  ମୂକ ସାକ୍ଷୀ ଯିଏ କେତେ ଘଟଣାର

  ରହିଛନ୍ତି ଅବିଚଳ ।

ହୃଦୟେ ତାହାର ରହିଅଛି ପୂରି

ରୁଦ୍ର, ଆନନ୍ଦ ,ମଧୁର

ମନେ ଅଛି ଲାଖି ସ୍ମୃତି, ଅନୁଭୂତି

କେତେ ତିକ୍ତ,ସୁମଧୁର ।

   ସମଗ୍ର ଜଗତ ସହ ତାଳ ଦେଇ

   ବଢାଏ ତା'ର ଚରଣ

   ବିନ୍ଦୁ ଟିଏ ଭଳି କ୍ଷୁଦ୍ର ,ଏ ସଂସାରେ

   କରିବ ଲକ୍ଷ୍ୟ ପୂରଣ।