ଦାୟିତ୍ଵ ର ମୂଲ୍ୟବୋଧ

ନୁହେଁ ମୁଁ ଅବଳା

  ନୁହେଁ ମୁଁ ଦୂର୍ବଳା,

ଦାୟିତ୍ଵର ବୋଝ ତୁଲେଇ ତୁଲେଇ

  ସାଜିଛି ଏ ଜୀବନ ଫୁଙ୍ଗୁଳା ।

ନାରୀ ବୋଲି ମୁହିଁ

  ଦୁନିଆ ଛାଟେ ଲାଞ୍ଛନାର ଛିଟା,

ଜୀବନ ସାରା ଗୋଟିଏ ଲକ୍ଷ୍ୟ

  ଅନ୍ୟ ପାଇଁ ଖୁସି ସାଉଁଟା ।

କନ୍ୟା ବେଳେ ନିଜ ଘରେ

  କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ବୋଝ ବୋହି ବୋହି,

ନିଜ ଆଶା ସ୍ଵପ୍ନକୁ

   ଦିଏ ଜଳାଞ୍ଜଳି ।

ଡରି ଯାଇ ଦିଏ ନାହିଁ 

   କେବେ ପଛଘୁଞ୍ଚା ,

କର୍ତ୍ତବ୍ୟର ମୂଲ୍ୟବୋଧ ବୁଝି ବୁଝି

  ଆଜି ମୁଁ ନିର୍ଯ୍ୟାତିତା । 

ଦୁହିତା ଦୁଇ କୁଳକୁ ହିତା ସାଜି

  ମୋ ଜୀବନ ଆରମ୍ଭ ହୁଏ,

କେବେକେବେ ଦୁଃଖ କାହାଣୀ ମୋ

  ଆଖିର ଲୁହ କହେ । 

ନିଜ ଖୁସିଠୁ ବେଶୀ ମୂଲ୍ୟ

 ମୋ ପାଇଁ ମୋ ପରିବାର,

ନିଜ ପାଇଁ ବଞ୍ଚେ ଯେ

  ନୁହେଁ ସେ କେବେ ଆପଣାର ।

ଆଜୀବନ ବ୍ରତୀ ହେବେ ମୁଁ

  ମୋ ଦାୟିତ୍ଵ , କର୍ତ୍ତବ୍ୟର,

କରେ ନାହିଁ ହେଳା କେବେ

  ନିଜ କର୍ମ ପାଇଁ ସଦା ତପ୍ତର । । ।