ଦାରୁବ୍ରହ୍ମ

          

ରାଜା ଇନ୍ଦ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ଡାକି ମହାରଣା

   ଆଦେଶିଲେ ମୂର୍ତ୍ତି ଗଢ l

ନିହାଣ ଖୋଦେଇ କରନ୍ତି ବଢ଼େଇ

   ଖୁଣ ହୁଏନାହିଁ ଗଡ଼ l

କରପତ୍ର ଯୋଡି ମହାରଣା କୂଳ

    ବିନତୀ କରେ ରାଜନ l

ଏତେ କାର୍ଯ୍ୟ କରିଅଛୁ ମହାଭାଗ

   ନିଆରା ଅଟେ ଏ କାମ l

ଆମ ଦ୍ୱାରା ଏହି ମୂରତୀ ତିଆରି

    ଅଟେ ବଡ଼ ଅସମ୍ଭବ l

ଏ କାଳେ ମିଳନ୍ତି ଏକ ବୃଦ୍ଧ ଲୋକ

     ତିଆରିବି ମୁଁହି ଦେବ l

ଚର୍ମ ଧୁଡୁ ଧୂଡୁ  ପାକୁଆ ପାଟିକୁ

   ଆଖିରୁ ବହେ ଲେଞ୍ଜରା l

ଶୁଣି ତାର କଥା ଆଶ୍ଚର୍ଯ୍ୟ ସଭିଏଁ

   ଏକ ଆନ ଠାର ଠୁରା l

ଅବନ୍ତୀ ନରେଶ ଦିଅନ୍ତି ଆଦେଶ

   ଦେଖି ବୃଦ୍ଧର ଆଗ୍ରହ l

ଏକୋଇଶି ଦିନ ନିବୃତ୍ତ ଗୃହରେ

    ଗଢିବି ମୁଁହି ବିଗ୍ରହ l

ମୋହର ନିର୍ଦେଶ ନମିଳବା ଯାଏ

   ଖୋଲିବ ନାହିଁ ଦୁଆର l

ସର୍ତ୍ତ ରଖି ବୃଦ୍ଧ  ବିନ୍ଧାଣି ଅନନ୍ତ 

   ପ୍ରବେଶିଲେ ଶ୍ରୀମନ୍ଦିର l

ରାଜା ଇନ୍ଦ୍ରଦ୍ୟୁମ୍ନ ରାଣୀମା ଗୁଣ୍ଡିଚା

    ପରଖନ୍ତି ନିତ୍ୟ ଆସି l

ନିହାଣ, ମାର୍ତୁଲ ଠକ ଠକ ଶବ୍ଦ

   ଶୁଣି ହେଉଥାନ୍ତି ଖୁସି l

ଏକଦିନେ ରାଣୀ ଆସିଣ ଦେଖନ୍ତି

   ନ ଶୁଭେ କିଛି ଶବଦ l

ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ ହୋଇ ପୂଛନ୍ତି ରାଜନ

   ଦ୍ୱାର ଖୋଲ ମହାଭାଗ l

ବୃଦ୍ଧ ବଢ଼େଇର ଠକ ଠକ ଶବ୍ଦ

   ଶୁଣାଯାଉ ନାହିଁ ଆଉ l

ମୃତ କି ଜୀବିତ  ମନହୁଏ ବ୍ୟସ୍ତ 

   ଅପେକ୍ଷା ନ କର ଆଉ l

ଗୁଣ୍ଡିଚା ଆତୁର ଦେଖିଣ ରାଜନ

  ପ୍ରବେଶିଲେ ଦ୍ୱାର ଖୋଲି l

ଅଧା ଗଢ଼ା ଦିଅଁ ଉଭା ହୋଇଛନ୍ତି

  ଅପାଣି ପାଦ , ଅଙ୍ଗୁଳି l

ନାହାନ୍ତି ବିନ୍ଧାଣୀ ଅଧା ଗଢ଼ା ମୂର୍ତ୍ତି 

   ଦେଖି ଉଡ଼ିଗଲା ହଂସା l

ଅନୁତାପେ ରାଜା ରୋଦନ କରନ୍ତି

   ଦୁର୍ବୁଦ୍ଧି କଲା ନିରାଶା l

ମିଳିନ ଦେବର୍ଷି ବୋଲନ୍ତି ରାଜନ

   ହେଉଛ ତୁମ୍ଭେ ବାଉଳି l

ସ୍ୱୟଂ ପରବ୍ରହ୍ମ  ଗଢ଼ିଛନ୍ତି ତାଙ୍କୁ

   ଏ ରୂପ କି କାହା ଭଳି l

ଜୀବଜନ୍ତୁ କିବା ମାନବ ଆକୃତି

   ଅଟଇ କି ଏ ବିଗ୍ରହ l

ଅଧମ ମଣିଷ ଗଢି କି ପାରିବ

   ଏମିତି କା ଦାରୁଦିଅଁ l

ଆଖି ଦୁଇ ଯାର ସୂର୍ଯ୍ୟ ଚନ୍ଦ୍ର ସମ

   ଦେଖଇ ବିଶ୍ୱ ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ l

କାନ ନାହିଁ ତାର ଶୁଣୁ ଅଛି ସର୍ବ

   ବିଶ୍ଵରୂପ ଏଠି ରୁଣ୍ଡ l