ଛୋଟବଡ଼

ଛୋଟ ବୋଲି ଅଣଦେଖା     

 କରନାହିଁ ମତେ

ଛୋଟ ଦୁବ ଘାସ ଦିନେ

କାମ ଦିଏ କେତେ।।

ଛୋଟ ଶିଶୁ ଓଠଧାରେ

ହସର ଫୁଆରା

ଛୋଟ ଛୋଟ ତାରାଲାଗି

ଆକାଶ ନିଆରା।।

ଛୋଟ ଛୋଟ ବର୍ଷା ଟୋପା

ମାଟି କୁ ଭିଜାଏ

ସୁଗନ୍ଧ ଚହଟେ ସାରା

ଜଗତେ ଖେଳାଏ ।।

ଛୋଟ ଛୋଟ ଧାନକେଣ୍ଡା 

ଖାଦ୍ୟ ରେ ପ୍ରଧାନ

ଛୋଟ ବୋଲି କଞ୍ଚାଲଙ୍କା 

ନ ମଣିବ ହୀନ।।

ଛୋଟ ପିଲା ବାଜିଆର

ବଡ଼ ଥିଲା ମନ

ଦେଶ ଲାଗି ଫିରଙ୍ଗୀ ଙ୍କୁ

ଦେଲା ସେ ଜୀବନ।।

ଛୋଟ ପିମ୍ପୁଡି ବହପ 

ବଡ଼ ହାତୀ ଯାଣେ

ନିମିଷକେ ବାଟବଣା

କରିଦବ କ୍ଷଣେ।।

ଛୋଟ ପରିମାଣେ ଲୁଣ

ସବୁ ସ୍ୱାଦ କାଟେ

ଛୋଟ ନଈ ଧାର ସୁଅ

ଯାଏ ଵାଟେ ବାଟେ।।

ଛୋଟ ଫଳ ବଡ଼ ଗଛ

କୁରୁ ରାଜା ଭାବେ

ଛୋଟ ବୋଲି ସବୁଛୋଟ

ଭାବ ନାହିଁ କେବେ।।