ଛନ୍ଦା ଚରଣ

ତୋ ଛନ୍ଦା ଚରଣେ ବନ୍ଧା ପକାଇଛି,

  ମୋ ଜୀବନ ରୂପକ ନାବ

ନବ ନିରଦକୁ ନିନ୍ଦୁଛି ତୋ କାନ୍ତି,

  ଯୋଡ଼ିଛି ତୋ ସହ ଭାବ ।

ବିଶାଳ ଲୋଳ ହେ ଆୟତ୍ତ ନୟନ,

   ଶତ ବିଧୂ ଜିଣି ମୁଖ

ରସ ଶେଖରଙ୍କ ମୃଦୁ ମନ୍ଦ ହାସ୍ୟ,

   ମଧୁର କଟାକ୍ଷ ଦେଖ ।

ଅଧର ମଧୁର ବଦନ ମଧୁର,

   ମଧୁର ଚରଣ ଶ୍ୟାମ

ଶ୍ରୀମୁଖ ମଧୁର ବାଣୀ ତୋ ମଧୁର,

  ମଧୁର ତୋ ଦିବ୍ୟଧାମ ।

ହେ କୃଷ୍ଣକେଶବ ମୁକୁନ୍ଦ ମାଧବ,

   ଅନଙ୍ଗ ରଙ୍ଗ ସାଗର

ତୁମେ ଦୀନବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଭାବ ସିନ୍ଧୁ,

   ତୁମେ ପ୍ରେମ ପାରାବାର ।

ମନ ବୃନ୍ଦାବନ ତମାଳ କାନନେ,

  ରାଧା ଭାବ ଘେନି ମନେ

ଯମୁନା ପୂଲିନେ ଖୋଜୁଛି କହ୍ନେଇ,

  ହଜିବି ବଇଁଶୀ ସ୍ୱନେ ।

ସତ୍ୟ ସନାତନ ହେ ବିଶ୍ୱବିହାରୀ,

  ତ୍ରୈଲୋକ୍ୟ କରତା ନାଥ

ତୁମେ କୃଷ୍ଣ ତୁମେ ରାମ ବୋଲାଉଛ

   ତୁମେ ହିଁ ଜଗତନାଥ ।

କୋଟି କାମ ଜିଣି ତୋ ରୂପ ମାଧୁରୀ,

  ପଥଭ୍ରଷ୍ଟ ଯୋଗୀଜନ

ସେ ଛନ୍ଦା ଚରଣ ସେବାରେ ମୋ ମନ,

  ରହି ଥାଉ ଚୀରଦିନ ।

ଚରଣ ଅମୃତ ପଦରଜ ତୋର,

  କୋଟି କଇବଲ୍ୟ ନିଧି

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ଗୋସେଇଁ ପରଂବ୍ରହ୍ମ ତୁମେ,

   ତୁମେ ରୁଦ୍ର ତୁମେ ଵିଧି ।

ଆହେ ଦିନବନ୍ଧୁ ତୁମେ ଭାବସିନ୍ଧୁ,

  ତୁମେ ବନ୍ଧୁ ତୁମେ ସଖା

ତୁମେ ମୋର ମାତା ତୁମେ ମୋର ପିତା,

  ପ୍ରିୟ ତୁମେ ଦିଅ ଦେଖା ।

ବ୍ରହ୍ମାଣ୍ଡ ତୁମର ନିତ୍ୟ ଖେଳ ଘର,

   ସକଳ ଶକ୍ତିର ଉତ୍ସ

ପଚାଶ କୋଟି ବସୁଧା ଉଦରେ ତୁମର,

  ହୋଇଥାନ୍ତି ଆତଯାତ ।

କେବେ ସୃଷ୍ଟି କେବେ ସଂହାରଣ ତୁମେ,

   କେବେ ରୁଦ୍ର କେବେ ବ୍ରହ୍ମା

ମୂଳାଧାର ତୁମେ ସତ୍ୟ ଚିରନ୍ତନ,

   ଯୁଗପୁରୁଷ ନାହିଁ ହେ ସୀମା ।

ଅନନ୍ତ ଅସୀମ ଅନାଦି ଅଚ୍ୟୁତ

  ଶାନ୍ତlକାର ମେଘ ବର୍ଣ୍ଣ

ଭକତ ବତ୍ସଳ ପାପ ବିଲୋପନ,

  ସର୍ବବ୍ୟାପି ସର୍ବ ପୂର୍ଣ୍ଣ ।

ଶରଣ ରକ୍ଷଣ ହେ କୃଷ୍ଣ ନାଗର,

  ବ୍ରଜରାଜ ରଙ୍କ ନିଧି,

ସମର୍ପି ଦେଇଛି ମନ ତୁମ ଠାରେ,

  ପ୍ରାଣକୁ ଦେଇଛି ଛନ୍ଦି ।

ତୋ ପାଦ ଯୁଗଳ ଭରଷା ମୋହର,

  ତୁ ମୋହର ଆଶା ବାଡ଼ି

ନୟନର ମଣି ମୋର ଗଳାମାଳୀ,

  ତୋ ଭାବରେ ଯାଇଛି ପଡି ।

ଛନ୍ଦା ଚରଣରେ ସ୍ଥାନ ଟିକେ ଦେବୁ,        

    ଦେବଙ୍କୁ ଦୁର୍ଲଭ୍ୟ ଯାହା

ବାଞ୍ଛାକଳ୍ପତରୁ ମୋ ଆତ୍ମା ଶାରୀ ଟି,

  ଖୋଜୁଅଛି ତୋର ରାହା ।

ଯେଉଁ ଚରଣକୁ ଧୋଇ ଦେବାପାଇଁ

  ପଦ୍ମଯୋନି ପ୍ରତିକ୍ଷଣ

ତପସ୍ୟାରେ ରତ ଦେବ ମହାଦେବ,

  ସେବିବାକୁ ସେ ଚରଣ ।

ବିଷ୍ଣୁପଦୀ ଗଙ୍ଗା ପରମ ପାବନୀ,

  ଉତ୍ପତ୍ତି ସେ ନଖ କୋଣୁ

ସେହି ଛନ୍ଦା ପାଦ କୈବର୍ତ୍ତ ଧୋଇଲା,

  ଭକତର ଦାସ ଯେଣୁ ।

ପାଷାଣୀ ଅହଲ୍ୟା ଶାପୁ ମୁକ୍ତି ହେଲା,

  ଚେତନା ଆସିଲା ଫେରି

ସେ ଛନ୍ଦା ଚରଣ ସକଳ ଜୀବର,

   ଅମୃତ ବରଷା ବାରୀ ।

ସେ ନୀର ରେ ଭିଜି ଖୋଜୁଛି ମୁଁ ଆଜି,

  ଆତ୍ମାପକ୍ଷୀ ଝୁରୁଅଛି

ତୋ ଛନ୍ଦା ଚରଣେ ମିଶାଇ ଦେରେ,

   ନିର୍ବାଣ ମୁହିଁ ଚାଁହୁଛି ।