ବୃଥା ସପନ

ଅଣ୍ଡା ଟୋକେଇଟି ମୁଣ୍ଡରେ ଧରି

ପାର ନାନୀ ଯାଏ ବେପାର କରି ।

ସତର ବୟସୀ ତନୁ ପାତଳି

ଅଙ୍ଗେ ଯଉବନ ଉଠୁଛି ଝଳି ।

ବାଟେ ଚାଲୁ ଚାଲୁ ଭାବଇମନ

କଳପନା କରେ ସୁଖ ସପନ ।

ଅଣ୍ଡା ବିକି ନିତି ସଞ୍ଚିବି ଧନ

ଦିନୁ ଦିନ ବିକ୍ରି ହେବ ବର୍ଦ୍ଧନ ।

ଲକ୍ଷେ ଅଣ୍ଡା ମାସକରେ ଵିକିଵି

ସ୍ଥାୟୀ ଭାବେ ଦୋକାନଟେ କରିବି ।

ସହରରୁ ଅଣ୍ଡା କିଣିବି ଯାଇ

ଅଣ୍ଡା ଗୋଦାମଟେ ଦେବି ବନାଇ ।

ଟାଟା ଏ ସି ଗାଡ଼ିଟିଏ କିଣିବି

ଡ୍ରାଇଭର ପିଲା ଜଣେ ରଖିବି ।

ଦିନେ ସବୁ ଅଣ୍ଡା କିଣି ଆଣିବି

ଚଢ଼ା ଦରେ ସବୁ ବିକ୍ରି କରିବି ।

ଡିହ କିଣି ଖଣ୍ଡେ ଘର କରିବି

ସୁନ୍ଦରିଆ ବର ବାହା ହୋଇବି ।

ଛୁଆ ପିଲା ମୋର ହେବେ ଜନମ

ହସୁଥିବ ଘର ସରଗ ସମ ।

ସୋଫା ପରେ ବସି ହୁକୁମ ଦେବି

ଚାକରଙ୍କୁ କାମେ ଲଗାଇ ଦେବି ।

ପୁଅ ଝିଅ ମୋର ହୋଇଲେ ମେଳି

ନିତି କରୁଥିବେ ଝଗଡ଼ା କଳି ।

ଦିନେ ରାଗି ଯାଇ ରୁଷି ବସିବି

ଯିଏ ଡାକିଲେ ବି ଜମା ନଯିବି ।

ଏତିକି ବେଳରେ ବଡ଼ ପୁଅଟି

ହାତ ଧରି ମୋତେ ଟାଣୁ ଥିବଟି ।

ରାଗରେ ତାହାର ହାତକୁ ଛାଟି

ନାଇଁ ମୁଁ ଯିବିନି କହି ଦେବିଟି ।

ଏତେ କହୁ ହଲି ଗଲା ତା ମୁଣ୍ଡ

ଅଣ୍ଡାଝୁଡି ପଡ଼ି ହୋଇଲା ଗୁଣ୍ଡ ।

ଘଡ଼ିକେ ସପନ ଗଲା ମିଳାଇ

ବୃଥା ସପନକୁ ଦେଖନା କାହିଁ ।

ସପନ ଦେଖିଲେ ହେବ ହୀନସ୍ଥା

ଦେଖିଲେ ଯେମିତି ପାର ଅବସ୍ଥା ।