ବର୍ଷା ମୋ ପ୍ରିୟା

      

ଭିଜିବାକୁ ବେଶୀ ଇଚ୍ଛା ହୁଏ ବୋଲି

ବରଷାକୁ ଭଲ ପାଏ।

ଖରା ଛାଇ ତଳେ ଲୁଚି ଲୁଚି

ଆସି ଦେହକୁ ଭିଜେଇ ଦିଏ

କାହିଁକି ନା

ମୋତେ ବେଶି ଭଲ ପାଏ ।

ନିଶବ୍ଦ ରାତିରେ ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ

ତା’ ପାଦ ନୁପୁର ଶୁଣି ।

ନିଦ ଭାଙ୍ଗେ ସିଏ କହିବାକୁ କିଛି

ପାରେ ନାହିନ ମୁଁ ଜାଣି ।

ଜାଣିବା ଆଗରୁ ମନ କଥା ତାର

ରାତିଟା ତ ପାହିଆ ଯାଏ ।

ବରଷା ମୋ ପ୍ରିୟା ଭରଷାର ସାଥି

ନିଦାଘ ଶେଷରେ ଆସେ ।

ଜାତନା ଭରା ଏ ମନ ପରାଣକୁ

ହସ ଭରି ମନ ତୋଷେ ।

ବସନ୍ତ ଆସିବା ଆଗରୁ କାହିଁକି

ଅଭିମାନେ ଚାଲିଯାଏ ।