ବିବାହ ବନ୍ଧନ

ପରକରି ପିତାମାତା ଛାଡି ବାପ ଘର

ଆଶା ଆଶଙ୍କାରେ ଝିଅ ଯାଏ ଶାଶୁଘର||

ବିବାହ ବନ୍ଧନ ଏକ ପବିତ୍ର ବନ୍ଧନ

 ଜନମ ଜନମ ଲାଗି ଯୋଡେ ଦୁଇ ପ୍ରାଣ ||

ସୂତ୍ରପାତ କରେ ସୁଖୀ ଦାମ୍ପତ୍ୟ ଜୀବନ

ଟୋପାଏ ସିନ୍ଦୂର ଦିପଟ ଶଙ୍ଖାର ଏ ଦାନ ||

ଜୀବନ ସାଥିଟି ତାର ମନର ମଣିଷ

ଭରିଥାଏ ଜୀବନରେ ସୁଖଶାନ୍ତି  ହସ||

ପ୍ରୀତିମୟ ମଧୁମୟ ସାଥି ବାହୁର ବନ୍ଧନେ

କଟିଯାଏ ସମୟ ସଦା ଖୁସି ଆଣି ମନେ ||

ଦୁହିତାଟେ ସାଜେ ଯେବେ ନବବଧୂ ବେଶ

ପିତୃଗୃହ ସୁଖ ତାର ହୋଇଯାଏ ଶେଷ ||

ଶଶୁରଘର ହୁଅଇ ତା'ର ନୂତନ ଠିକଣା

ନୂଆ ସାଥି ନୂଆ ଲୋକ ହୁଅଇ ଆପଣା ||

ଦୁହିତା ସେ ହୋଇଥାଏ ଦୁଇକୁଳ ହିତା

ବାପଘର ଶାଶୁ ଘର ଯୋଡେ ହୋଇ ସୂତା ||

ଦୁହିତା ବନିତା   ଦୁଇ ଭୂମିକାରେ ସିଏ

ନିଖୂଣ ଅଭିନୟ ତାର ସୁଖ ଶାନ୍ତି ଆଣିିଦିଏ||

ଅଜଣା ସାଥି ହାତ ଧରି ବାଟ ଚାଲିଥାଏ

ଆଖିରେ ଆଖିଏ ସ୍ୱପ୍ନ ମନେ ଭରିଥାଏ ||

ଜୀବନର ଚଲାପଥେ  ଝଡ ଝଞ୍ଜା ସହି

ସ୍ୱାମୀ ହାତ ଧରି ଚାଲେ ଆଗକୁ ଆଗେଇ ||

ପରିବାର ପାଇଁ ନିଜେ ସବୁ କଷ୍ଟ ସହେ

ସ୍ୱାମୀ ମୁଖେ ହସ ଦେଖି ଦୁଃଖ ଭୁଲିଯାଏ ||

ସର୍ବଂସହା ନାରୀ ସେ ଜନନୀ ଭଗିନୀ ଜାୟା

ସ୍ନେହ ମମତା ସାଗର ରଚେ ମୋହ ମାୟା ||

ବୁଝେ ନାହିଁ  ହିଂସା ଦ୍ୱେଷ  ଅନ୍ୟାୟ ଅତ୍ୟାଚାର,

ଦୟା କ୍ଷମା ସ୍ନେହ ପ୍ରୀତି ମମତାର ସେ ଏକ ସାଗର ||