ଭାବନା ର ଶବ୍ଦ

ପ୍ରକଂପିତ କୋଳାହଳ ସରିଗଲା ପରେ

ଶାନ୍ତମୟ ପରିବେଶ ନିଜର ଅସ୍ତିତ୍ବ ପାଇଗଲା ପରେ

ଯେତେବେଳେ ସକାଳ ର ସୂର୍ୟ୍ଯ 

କ୍ଲାନ୍ତ ହେଇ ଫେରିଯାଆନ୍ତି, 

ଯେତେବେଳେ ସହର ର ଉଚ୍ଚ ଉଚ୍ଚ 

ମାଇଲ୍ ଖୁଣ୍ଟ ଗୁଡାରେ ବିଜୁଳି ବତୀ ଜଳି ଉଠନ୍ତି, 

ସେତେବେଳେ ବିନା ଦ୍ୱିଧା ରେ ବାଟୋଇ ତା ବାଟ ଚାଲି ପାରେ

ନିରୀହ ପକ୍ଷୀ ଗୁଡା ଡେଣା ଝାଡି ଉଡି ପାରେ, 

ଆଉ ମୁଁ ମନ ର ଅବାଞ୍ଛିତ ପୁଲକିତ 

ଆଶା କୁ ନେଇ ନିଜକୁ ପ୍ରଶ୍ନ କରିପାରେ, 

 ସୂର୍ୟ୍ଯଙ୍କର ତୀକ୍ଷ୍ଣ ରଶ୍ମି ଠାରୁ 

ବର୍ଷା ପରେ ଭିଜା ମାଟି ର ବାସ୍ନା ଯାଏଁ

ସନ୍ଧ୍ଯା ଆଳତିର ଜ୍ୱଳନ୍ତ ଦୀପଶିଖା ଠାରୁ

ଅନ୍ଧକାର ଭିତରେ ଦୁରରୁ ଭାସି ଆସୁଥିବା 

ମଳୟ ପବନର ଛନ୍ଦ ଯାଏଁ

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଅତି ନିଜର କରିପାରେ

ସମସ୍ତଙ୍କର ସବୁଠୁ ଆପଣାର ବି ହୋଇପାରେ

 ରହିଯାଏ ଖାଲି ଗୋଟିଏ "କିନ୍ତୁ" ଏ ସବୁ ଭିତରେ, 

ସତରେ କ'ଣ କେବେ ଅନ୍ତ ହେବନି ଏ ପ୍ରତିକ୍ଷା ର ? 

କଢ ଟିଏ କ'ଣ ସାର୍ଥକ ହେଇପାରିବନି ନେଇଥିବା ଜୀବନ ର ? 

କାହିଁ ଦିନରୁ ବହି ଯାଉଥିବା ଝରଣା ଟି କ'ଣ 

ତ୍ରୁଷ୍ଣା ମେଣ୍ଟେଇ ପାରିବନି ବାଟୋଇ ର ? 

ସରିଗଲା ଦିନ ପୁଣି ପାହିଯିବ ରାତି

ଯୋଡି ହେଇଯିବ ଆଉ ଗୋଟେ ଦିନ ସେ ଅପେକ୍ଷା ର ବର୍ଷ ରେ

ପୁଣି ଶବ୍ଦ ଗୁଡା ଉଡିଯିବେ ପାଗଳ ଭଅଁର ପରି

ଭାବନା ସବୁ ଲିଭିଯିବେ ଦୁଆର ମୁହଁ ର ସଂଜବତୀ ପରି

ଆଉ ମୁଁ ପୁଣି ବିଲିପ୍ତ ହେଇ ଯିବି ମୋର ପ୍ରିୟ ଲେଖନୀ ଧରି

ଆଉ କହି ବୁଲିବି

ସାଉଁଟୁଛି ଶବ୍ଦ ସବୁ କୁ ସଜେଇବି, 

ଇନ୍ଦ୍ରଧନୁ କୁ ବି ଫିକା ପକେଇବି , 

ଭାବନା ରଙ୍ଗରେ ପ୍ରିୟା କୁ ପାଇବି, 

ସବୁଦିନ ନୁହେଁ କି ରାତି ନୁହେଁ ,ପ୍ରତି ମୁହୂର୍ତ୍ତ ରେ ଦେଖୁଥିବି.....