ବଡ ଠାକୁର

କୁହ ହେ ଆମର ବଡ଼ ଠାକୁର 

       କାହିଁକି କରିଲ ସର୍ବେ ଅଧୀର।

ଆଡପ ପହଣ୍ଡି କରିବା ପାଇଁ 

       ତାଳଧ୍ଵଜ ରଥୁ ଥିଲ ଓହ୍ଲାଇ ।

ଚାରମାଳେ ଝୁଣ୍ଟି ପଡ଼ିଲ ଖସି 

     ସେବାୟତ ସବୁ କରିଲ ଦୋଷୀ ।

ସଂସାରେ ଧରିଛ ଆମର ରସି 

      ସେବାୟତ ପରେ ଗଲକି ଋଷି ।

ସେସନାଗ ରୂପ ସତ୍ୟରେ ନେଇ 

    ଅନନ୍ତ ଶଯ୍ୟାରେ କୋଳେ ଶୁଆଇ ।

ପ୍ରଭୁ ବିଷ୍ଣୁ ଥିଲେ ଭାରି ବିଭ୍ରାନ୍ତ 

    ଦେଖିଣ ସଂସାର ସେ ଭାରାକ୍ରାନ୍ତ ।

ଦ୍ୱାପର ଯୁଗରେ ଫଣାକୁ ଟେକି 

      ବାସୁଦେବ ମୁଣ୍ଡେ ପ୍ରଭୁଙ୍କୁ ଢାଙ୍କି ।

କାହ୍ନାକୁ କରିଲେ ଯମୁନା ପାର 

      କଂସର ଦାଉରୁ କଲେ ଉଦ୍ଧାର ।

ତ୍ରେତୟା ଯୁଗରେ ଅଖିଆ ରହି 

        ଚଉଦ ବରଷ ଥିଲତ ଚାହିଁ ।

ଶ୍ରୀରାମ ଭ୍ରାତାଙ୍କୁ ଜଗିଲ ରହି 

         ଲକ୍ଷ୍ମଣ ରୂପକୁ ଥିଲତ ବହି । 

ଜଗା ଓ ବଳିଆ ରୂପେ ନାଚୁଛ 

     ଗୋପବାସୀ ପରି ଭକ୍ତେ ଦେଖୁଛ ।

କଳିଯୁଗେ ପ୍ରଭୁ କରୁଛ ନାଟ 

       କାହିଁକି କରୁଛ ଏତେ ବିଭ୍ରାଟ ।

ତୁମରି ଆଜ୍ଞାରେ ଚାଲଇ ରଥ 

      ସେବା ସେବାୟତ ତୁଚ୍ଛା ଭକତ ।

ତୁମେ ମହାମେରୁ ଆପେ ଝୁଣ୍ଟୁଛ 

    ଆମେ ଦୋଷ ଦେଇ ସତେ ହସୁଛ ।

କ୍ଷମା କର ପ୍ରଭୁ ଆମର ଦୋଷ 

        ସଂସାରକୁ ରଖ ଚିର ହରଷ ।

ଗୀତରେ ଲେଖିଲି ଶୁଣି ଘଟଣା 

     ତୁମର ପ୍ରେମରେ ଗୋବିନ୍ଦ ବଣା ।