ବୈଧବ୍ୟ ତୁ ଅବୈଦିକ

ଧରିତ୍ରୀ !

ତୁ ସର୍ବଂସହା

ତୋ' ବକ୍ଷରେ ନାରୀତ୍ବର 

ଅପରୂପ ଅନିନ୍ଦ୍ୟ ସମ୍ଭାର

ଏକରେ ଅନେକ, ଅନେକରେ ଏକ !

ତୁ

ନାରୀ !

ନାରୀର ଚିତ୍ରକଳ୍ପ

ନାରୀ ତୋ'ର ପ୍ରତିକଳ୍ପ !

ତୁ ନାରୀର ପ୍ରତିଛବି

ସିଏ ତୋ'ର ପ୍ରତିବିମ୍ବ !

ତୁ ନାରୀର ପ୍ରତିସ୍ୱର,

ନାରୀ ତୋ'ର ରୂପାନ୍ତର !

ରଜନୀରେ

ଲାଜକୁଳୀ କୁଳବୋହୂ ସାଜି,

ଲାଜୁକୀ ଲାଜୁକୀ ଆଖି ନେଇ,

କଣେଇ କଣେଇ କଳ୍ପନାର

କାମିନୀ ତୁ ସାଜୁ ।

ଜହ୍ନ ଜୋଛନାରେ

ମାନିନୀ ଯାମିନୀ ସାଜି

ନିଜେ ଭିଜି, ଭିଜାଇଦେଉ ତୁ

କୋଣ, ଅନୁକୋଣ !

ଋତୁରେ ଋତୁରେ,

କେତେବେଳେ ସନ୍ଧ୍ୟାରାଗ

କେତେବେଳେ ପୁଣି ସପ୍ତରଙ୍ଗୀ,

ଫଗୁଣରେ ବର୍ଣ୍ଣିଳ ବାସନ୍ତୀ

ଶ୍ରାବଣରେ ଦିବ୍ୟ ନୃତ୍ୟାଙ୍ଗନା ।

...

ଦୁଃଖ ଲାଗେ

ଝଡ଼ ଆସେ ଯେବେ

ତୋ'ର ସଂଭ୍ରମ ଜୀବନେ ।

ବିଧାତାର ଅତର୍କିତ,

ଅସଂଯତ, ଅନାହୂତ ଆକ୍ରମଣ

ଅନୈତିକ ନିଷ୍ଠୁରତା

ଦିଏ ତୋତେ ବୈଶାଖରେ

ଅସହିଷ୍ଣୁ, ଅକାଳ ବୈଧବ୍ୟ ।

...

ବୈଧବ୍ୟ

ନାରୀତ୍ବରେ 

ନର୍କର ପ୍ରଲେପ,

ଭାଗ୍ୟର ଏ ବର୍ବର ପ୍ରକ୍ରିୟା

ବିଧାତାଙ୍କ ନିଷ୍ଠୁର ବିଧାନ

ସୌନ୍ଦର୍ଯ୍ୟବୋଧର ଜୀବନ୍ତ ସମାଧି

ପରମ୍ପରାର ତାତ୍ସଲ୍ୟ ତର୍ପଣ

ସମ୍ବିଧାନ ପାଇଁ ଅସାମ୍ବିଧାନିକ ଲଜ୍ଜା ।

ବୈଧବ୍ୟର ସଂଜ୍ଞା

ଶତଦୃର ସତ୍ୟ ପରି

ବୈଧବ୍ୟର ରୂପ

ଜହ୍ନର କଳଙ୍କ ପରି

ବୈଧବ୍ୟର ରଙ୍ଗ

ଶିଥିଳ ଶ୍ରାବଣୀ ପରି

ବୈଧବ୍ୟ ଯେ ନାରୀପାଇଁ

ନିର୍ବାକ୍, ଆଉ କରୁଣ ବିଳାପ

ଜର୍ଜରିତ, ଅବ୍ୟକ୍ତ ଯନ୍ତ୍ରଣା

ଅବୈଦିକ, ଅନାର୍ଯ୍ୟ ବିଧାନ !