ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା

ସେ ମୋର ଜନନୀ ମୁଁ ତାର ସନ୍ତାନ

ନିବିଡ ସମ୍ପର୍କେ ଗଢା

ଏ ରଥେ ଚଢିଲେ ଜନ୍ମରୁ ମରଣ

ଦେବାକୁ ପଡେନା ଭଡ଼ା ।

ବାତ୍ସଲ୍ୟ ମମତା କିରଣେ ଢାଙ୍କିଣ

ରଖି ଥାଏ ନିରନ୍ତରେ

ଜୀବନ ସୁରକ୍ଷା ବଳୟ ଯେସନେ

ଶତ୍ରୁ ଆସେ ନାହିଁ ତୀରେ ।

ବଦନ ମଣ୍ଡଳେ ଉଦାସ ଛାୟାକୁ

ନିମିଷେ ନିରେଖି ନିଏ

ପୂର୍ବାଭାସ ପରା ଏକା ମାତା ପାଏ

ତା ପରି କିଏସେ ହୁଏ ।

କ୍ଷୁଧାର ଅତୁର ବୁଝି ଥାଏ ମାତା

ବାଢ଼ି ଦିଏ ଖିରି ପୁରି

ମାତୃ ଦିବସରେ ମା' ପାଇଁ ପ୍ରାଣ

ଗୁମୁରି ଉଠଇ ଝୁରି ।

ସବୁଠୁ ନିଜର ଅତି ଆପଣାର

ଏକା ମୋର ଜନ୍ମଦାତ୍ରୀ

ତା ଚରଣେ ମୁହିଁ ପ୍ରଣତି ଜଣାଏ

କରିଦେ ସୁଜ୍ଞାନ ପାତ୍ରୀ ।