ବାସ୍ନା

ଅଙ୍ଗୁରବାଳା ପରିଡ଼ା

ଆସୁଚ ଧୀରେ ଧୀରେ ।

ପବନରେ ଯେମିତି ଆସେ ,

ଦୂର ବନସ୍ତରେ ,

କଞ୍ଚା ଗଛ କଅଁଳିବାର ଗନ୍ଧ ।

ଯେମିତି ଦୂର ଆକାଶରୁ ,

ଓହ୍ଲେଇ ଆସେ ,

ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ସକାଳର ରଙ୍ଗ ।

ଯେମିତି ଅଥଳ ଜଳରାଶିରୁ ,

ଭାସି ଆସେ ଆସ୍ତେ ଆସ୍ତେ ,

ଗୋଟେ ଏକାକୀ ଦ୍ୱୀପର କାନ୍ଦଣା ।

ଯେମିତି ନବ ପଲ୍ଲବିତ ,

ଆମ୍ରକୁଞ୍ଜରୁ ଭାସି ଆସେ ,

ବଉଳର ବାସ୍ନା ।

ଥିରି ଥିରି ସଞ୍ଜୁଆ ବାଆରେ ,

ଯେମିତି ପହଁରି ଆସେ ,

ପଡ଼ିଶା ଘର ମାଳତୀ ଲଟାରୁ ,

ମହକି ତସୁ ଗନ୍ଧ ।

ସେମିତି ,ଏଇଠି କେଉଁଠି ଆସି ,

ପହଞ୍ଚିଗଲଣି ତମେ ।

ତମ ପାଦ ଶବ୍ଦରେ ,

ଗଭୀରରୁ ଗଭୀର ହେଉଛି ଘୂର୍ଣ୍ଣି ,

ପବନରେ ତପ୍ତ ତୃଣଭୂମି ,

ଉଷ୍ଣ ପ୍ରସ୍ରବଣ ,

ଅଦୃଶ୍ୟ ଆଶ୍ଲେଷର ,

ସିକ୍ତଶି ହରଣରେ ,

ମେହେନ୍ଦିର ଚିତ୍ରପରି ଆଙ୍କି ହୋଇଯାଏ ,

ଠା’ ଠା’ ମୋହନ ଚୁମ୍ବନ ।