ଅସରନ୍ତି ସ୍ମୃତି

ଆଜି ମନକୁ ଚହଲାଇ ଦିଏ ସ୍ମୃତି

ହେଲେ ଏ ତ କଣ୍ଟକିତ ପଥ

ପୁଣି ମରୁଭୂମିର ଭିଜା ବାଲି,

ଏଇ ଠାରେ ରାଶି ରାଶି ବାଲିର ସ୍ତୁପ ତଳେ

ମୋର ନିରବିଚ୍ଛିନ୍ନ ଦେହଟା 

କେବଳ ଅନୁତାପରେ ସଢୁଛି

ମୁଁ କିନ୍ତୁ ହାରି ଯାଇନି ।

ମୁଁ ବୀର ସୈନ୍ୟର କମାଣ୍ଡର

ତୋପ ମୁହଁକୁ ଛାତି ଦେଖାଇ ଛିଡ଼ା

ହୋଇ କହୁ ଥିଲି, ହିମତ୍ ଅଛି ତ

ଗୁଳି ଚାଳନା କର ......

ମୁଁ ଭାରତ ମାଆର ସନ୍ତାନ

ପଛ ଘୁଞ୍ଚା ଦେବା ଜାତକରେ ନାହିଁ।

ମୋର ରୁଧିର ପାନରେ ମରୁଦ୍ୟାନ ସୃଷ୍ଟି ।

ଆଜି ମୋ ଉପରେ ସ୍ତର ସ୍ତର ବାଲିର

ଆସ୍ତରଣ ରୂପୀ ଉପାୟନ ।

ମୋ ଛାତି ଉପରେ ଭୀରୁ କାମୁକର ଲଢେଇ...

କିଏ ଧନ ପାଇଁ ତ, କିଏ ପ୍ରେମ ପାଇଁ।

କିନ୍ତୁ, କେହି ତ ଦେଶ ପାଇଁ ଉତ୍ସର୍ଗୀତ ନୁହେଁ ?

ମୋର ରକ୍ତ ବିନ୍ଦୁରୁ ସୃଷ୍ଟି ସହସ୍ର ଯୋଦ୍ଧା

କେଉଁ ଆଡେ ଉଭେଇ ଗଲେ ।

କୁହ ସ୍ମୃତି, ସେମାନେ କ'ଣ

ସ୍ଵାର୍ଥର ଗୋଲାମୀରେ ନିୟୋଜିତ ।

ଛୋଟ ଏକ କୁଲାୟ ପାଇଁ 

ବାରମ୍ବାର ଯାଯାବର ଜୀବନ ।

ସମ୍ମୁଖରେ ରକ୍ତର କୁଲ୍ୟା,

କେତେ ଯେ ବୀର ରମଣୀ ବୀରମାତାଙ୍କ

ତ୍ୟାଗରୁ ସୃଷ୍ଟି .....

କାହିଁକି, କେହି ବୁଝି ପାରୁନାହାନ୍ତି ?

ମାଟି ତଳେ ପଡି, ମୋ ଆଖି ଦୁଇଟି

କେତେ ଆଶାରେ ଚାହିଁ ରହିଛି ।

କିଏ ଆସିବ ଏଇ ପଥ ଦେଇ

ଥରେ ମୋ ଅନ୍ତର ପ୍ରତିଧ୍ଵନିକୁ ବୁଝିବ ।

କି ସବୁ ଦିନ ପାଇଁ ସ୍ମୃତି ସିଲଟରେ

ଧୂଳି ପଡ଼ି ଆସ୍ଥା ହରାଇବ .......