ଅରୁଣ ସ୍ତମ୍ଭ

କାଳିଆ ସାଆନ୍ତ ବଳିଆର ଭୁଜ

   ଅଭଡ଼ା ବାଣ୍ଟୁଛୁ ନୀତି,

ପତିତ ଜନକୁ ଉଦ୍ଧାରିବା ପାଇଁ

   ଦେଖ ନାହିଁ ତୁମେ ଜାତି ।

ରତ୍ନ ସିଂହାସନେ ତୁମେ ବସିଅଛ 

   ଭାଇ ଭଉଣୀକୁ ଧରି,

ଅନାଦି କାଳରୁ ତୁମେ ରହିଅଛ

   ଛତିଶ ନିଯୋଗ ଧରି ।

ତୁମ ଚକାଆଖି କେଡେ ଯେ ସୁନ୍ଦର

   ଅସୀମ ତା'ର ଆକାର,

ଆଖିର ପଲକେ ସବୁ ଲୁଚିଯାଏ

  ଘୋଟି ଆସେ ଯେ ଅନ୍ଧାର ।

ବୈକୁଣ୍ଠ ଲାଗେ ତୋ ନୀଳାଚଳ ଧାମ

   ଶରଧା ବାଲି ନିର୍ମାଲ୍ୟ,

ଅରୁଣସ୍ତମ୍ଭ ତୋ ସରଗକୁ ସିଡ଼ି

   ମିଳିଥାଏ କେତେ ମୂଲ୍ୟ।