ଅପବାଦ ବୋଝ

ଅପବାଦ ବହ୍ନି ଅନ୍ତର ଦାବାଗ୍ନି ଜଳି ଜଳି ସହେ ନାରୀ

ହୃଦୟ ଆବେଗ ଆଶ୍ଲେଷର ଭାବ ତନୁ ମନୁ ଯାଏ ମରି ।

ଦୋଷର ଆରୋପ ନିତି ବଜ୍ରପାତ ବିନା ମେଘେ ଯାଏ ସହି

ସହିଷ୍ଣୁତା ଗୁଣ ତଥାପି ନିଖୁଣ ସଂସାର ଜୀବନ ପାଇଁ ।

ଅସୀମ ଧୈର୍ଯ୍ୟର ପରୀକ୍ଷା ଦିଏ ସେ ପ୍ରତିକ୍ଷଣ ପରିବାରେ

ମନ ତଳ କଥା ଛାତି ତଳ ବ୍ୟଥା ଚାପି ହସେ ନିର୍ବିକାରେ ।

ଆନନ୍ଦ ବାଣ୍ଟଇ ଦୁଃଖେ ଖୁସି ହୋଇ ପତିବ୍ରତା ନାରୀ ବୋଲି

ତଥାପି ବିଟପୀ ଅସତୀ କୁଳଟା ସ୍ୱାମୀ ମୁହଁ ଦିଏ ଖୋଲି ।

ରାମାୟଣ ଗାଥା ପ୍ରକାଶେ ସତ୍ୟତା ମାତା ସୀତା ଦୋଷୀଯୁକ୍ତା

ରଜକୀ ବଚନ ଅସତୀ ରେ ଗଣ୍ୟ ପାତାଳ ଗଲେ ଦୁହିତା ।

ଭକ୍ତି ନିଷ୍ଠା ଭାବ ପ୍ରୀତିର ଉଦ୍ଭବ ସାଗର ଦୁଲଣି ମାତ

ଚଣ୍ଡାଳୁଣୀ ଗୃହେ ପ୍ରବେଶିଲେ ଲକ୍ଷ୍ମୀ ହୋଇଣ ପ୍ରସନ୍ନ ଚିତ୍ତ ।

ଅପବାଦ ବୋଝ ମସ୍ତକେ ମୁଣ୍ଡାଇ ମହାଲକ୍ଷ୍ମୀ ଦେଲେ ଶିକ୍ଷା 

ଯୁଗ ଯୁଗ ପାଇଁ ମାନବ ଜାତିକୁ ଦେଇଥିଲା ଦିବ୍ୟ ଦୀକ୍ଷା ।