ଅନୁତାପ

ପାଞ୍ଚ ମନ ପଚିଶି ପ୍ରକୃତି ମିଶି ଗଢ଼ା ଆମ ଜୀବନ,

ସୁଖ ଦୁଃଖ ସବୁ ଲାଗି ରହିଥାଏ କିଏ ବଡ଼ କିଏ ସାନ ।

ଯୋଗୀ ଭୋଗି ସବୁ କାଟନ୍ତି ସମୟ ଆପଣା କର୍ମରେ ରହି,

ଜୀବନ ନୌକା ବହିଚାଲିଥାଏ ସମୟକୁ ସାଥେ ନେଇ ।

ମର୍ତ୍ୟମଣ୍ଡଳରେ ଆଜି ଅଛି କିଏ ପୁଣି ନଥିବ ପରା କାଲିକୁ,

ଗଲା ବେଳେ କିଆଁ ତୁଛାଟାରେ ନେବ ଅପବାଦ ରୋଷର ବୋଝକୁ ।

ଉଜାଣି ବହୁଛି ଏ ଜୀବନର ନଈ ମିଳେ ନାହିଁ ଥଳ କୂଳ,

ଭାବ ପ୍ରୀତି ସବୁ ଚୁଲିକି ଗଲାଣି ସବୁ ଆଡେ ଜଳେ ହିଂସାର ଅନଳ ।

ଢଳ ଢଳ ହୁଏ ସଦା ସଜୀବ ପ୍ରାଣୀ ଜୀବନର ସାଇତା ଜଳ,

ବିହି ଆଗେ ସତେ ବାନ୍ଧି ପାରିବକି ବିଶ୍ୱାସର ଆଦେଖା ବଳ ।

ଖରାପ କର୍ମରେ ଜଦି ଲିପ୍ତ ହେବା ଆମେ ସବୁ ଜାଣି ଜାଣି ,

ଅନୁତାପ ବିନା ପୁରିବନି କେବେ ଆମ ଧର୍ମର ଗୋଉଣି ।

ପାପ କରି ତପୀ ପାଏ ନାହିଁ କେବେ ବାଟ ସେ ଶେଷ ମୁକ୍ତିର,

ଅନୁତାପ କାହିଁ କରିବାନି ଆମେ ଛାଡ଼ିବାନି କାହିଁ ପଥ ଅଧର୍ମର ।