ଅନ୍ଧକାର

ତମସା ତିମିର ଭରା

ଘନ ଅନ୍ଧକାର

ଆଲୋକ ପାଖରେ ଥାଇ

ଆଲୁଅଠୁ ଦୂର ।

ସହର ତଳିଆ ବସ୍ତି

ହୀନସ୍ଥାର ଚିତ୍ର

ନୂଆଁଣିଆ ଝୁମ୍ପୁଡିରେ

ଜୀବନ ଅସ୍ଥିର ।

ଅଭାବର ଦୁନିଆରେ

ଆବେଗର ସ୍ୱର

ଜାଲପରି ମାଡିଅଛି

ସମସ୍ୟାର ଚେର ।

ଜଳ ଠାରୁ ପରିମଳ

ଶୀତଳ ପବନ

ସବୁର ବିଚିତ୍ର ଚିତ୍ର

କାଳ ହୁଏ "ଘନ" ।

ଶିକ୍ଷାର ପ୍ରଦୀପ ଯହିଁ

ଅଧା ଜଳା ବତୀ

ନଥାଏତ ଧ୍ୟାନ ଏଠି

ସ୍ୱାସ୍ଥ୍ୟରକ୍ଷା ପ୍ରତି ।

ବସ୍ତିର ଶିଶୁର ସ୍ୱପ୍ନ

ଶ୍ରମିକଟେ ହେବା

ଶୈଶବତା ଅଣଦେଖା

ଭାଗ୍ୟକୁ ନିନ୍ଦିବା ।

ନାରୀର ଜୀବନ ଏଠି

ନରକଠୁ ବଳି

ନିଶା ଦିଏ ମଣିଷର

ଭବିଷ୍ୟତ ଜାଳି ।

ବସ୍ତିର ମଣିଷ ବୋଲି

କହିଦିଏ ରୂପ

ସେହି ରୂପ କଳ୍ପନାରେ

ଲେଖା କେତେ ଗପ ।

ଶାସନଠୁ ପ୍ରଶାସନ

ସଭିଙ୍କର ଚିନ୍ତା

କୁମ୍ଭୀର କାନ୍ଦଣା ଲୁହେ

ସହରଟା ତିନ୍ତା ।

ସମସ୍ୟା ଥାଇ ବି ବଢେ

ବସ୍ତି କଳେବର

ରାତିଠୁ ଡରାଏ ବେଶି

ଦିନର ଅନ୍ଧାର।