ଅମୃତମୟ

ଏ ସାରା ସଂସାର ଅମୃତମୟର 

ଏକଇ ଅମୃତବିନ୍ଦୁ,

ସରବ ସୃଜନ ଅମୃତ ବ୍ୟଜନ

ତାହା ତ ଅମୃତସିନ୍ଧୁ ।

ଜୀବନ ଅଟଇ ଅମୃତସିନ୍ଧୁର

ଏକ ଏକ ଅଣୁମାତ୍ର,

ଅମୃତେ ବଞ୍ଚଇ ଅମୃତ ସୃଜଇ

ଅମୃତ ଜୀବନ ପାତ୍ର ।

ନେତ୍ରେ ଯାହା ଦିଶେ ଶୋଭା ପରକାଶେ

ଅମୃତର ମହାଧାର,

ସେ ଧାର ପରଶେ ସର୍ବ ପାପ ନାଶେ

ଅମୃତକୁ କରି ସର ।

ଅମୃତ ବଚନ ଅମୃତ କଥନ

ହରିନିଏ ଜନମନ ,

ବିନୟ ବଚନେ ଅମୃତ କାନନେ

ବିହରଇ ତନୁମନ ।

ପବିତ୍ର କାମନା ପୁଣି ସଦ୍ଭାବନା

ଅମୃତର ସ୍ରୋତଧାର,

ଧାର ପରବେଶ ଲାଗଇ ସୁବାସ

ସ୍ରୋତସ୍ବିନୀ ଶତଧାର ।

ଜୀବନ ହୋଇଛି ପ୍ରଭା ପ୍ରକାଶିଛି

ଅମୃତେ ଅମୃତ ଧନ,

ଅମୃତ ମଧ୍ୟରୁ ଆଶା ପ୍ରକାଶରୁ

ସୃଷ୍ଟିହୁଏ ମହାଧନ ।

ସଂସାରରେ ନାହିଁ ବିଷାବିଷ କିଛି

ସବୁଥିରେ ଏ ଅମୃତ,

ଯହିଁରେ ଖୋଜିବ ତହିଁରେ ପାଇବ

ଅସୀମତମ ଅମୃତ ।

ଅମୃତ ଝରଇ ନେତ୍ରେ ନ ଦିଶଇ

ମନେ ହୁଏ ଅନୁଭବ,

ଅନୁଭବ ମାତ୍ରେ ଏ ଜୀବନ କ୍ଷେତ୍ରେ

ଅମୃତ ଯେ ଅଭିନବ ।

ଗୃହ ପରିବାର ଯହିଁ ସଦାଚାର

ମିଳଇ ଅମୃତ ସ୍ରୋତ,

ଅମୃତ ପାନରେ ହୃଦମନ ହରେ

ଫୁଟେ ସଦା ପାରିଜାତ ।

ଅମୃତରେ ବାସ ଅମୃତରେ ହାସ

ଅମୃତ ଜୀବନ ଏଇ,

ଅମୃତମୟ ଏ ସକଳ ଜୀବନ

ସେନେହ ମମତା ଯହିଁ ।