ଅମଡ଼ା ବାଟ

ମନ ଗହନରେ ଅମଡ଼ା ବାଟ

 କିଏ କହିବ ତା' ଫନ୍ଦି ଫିକର

ବୁଢିଆଣୀ ଜାଲ ପରି ଘେରା ଫେରା 

  ଅସରନ୍ତି ତା'ର ବାର ଦୁଆର ।

ମନ ମଗଜରେ କେତେ ଯେ ହିଲ୍ଲୋଳ

 କିଏ ବା ଗଣିବ ହିସାବ କରି

ମହୋଦଧି କୂଳେ ମଥା ପିଟେ ନିତି

 ନାଚି ନାଚି ଉର୍ମି ଆସଇ ଫେରି ।

ମା' ର ସେନେହ ଶାଶୁମା' ସନ୍ଦେହ

  କୁହେଳିକାମୟ ଚିତ୍ର ଚରିତ୍ର

ଦୁହେଁ ତ ନାରୀ ମା'ରୂପୀ ସବାରୀ

  ଜଣେ ବଇରୀ ଅନ୍ୟ ଶୁଦ୍ଧ ପବିତ୍ର ।

ଝିଅଟି ଗେଲେହି ବୋହୁଟି ଫୁଲେଇ

  ଗୋଟିଏ ବର୍ଗର କନ୍ୟା ରତନ

କି ପାଇଁ ଅଲଗା ଦର୍ପଣରେ ଦେଖା

  ଭିନ୍ନ ମାପଦଣ୍ଡ ଶବ୍ଦ ଚୟନ ।

ଝିଅର ଦୁଃଖ ଛାତି ଚିରିଦିଏ

 ବୋହୁ ପାଇଁ ନାଲି ଆଖି 

ଯୌତୁକ ଜୁଇରେ ଜଳେ ହୁତୁହୁତୁ

 କନ୍ୟା ତରି ଯାଏ ନିରିମାଖି ।

ଚିନ୍ତନ ମନନ ବିବେକ ବିଦୀର୍ଣ୍ଣ

 ଭାବି ଅଲାଜୁକି ବ୍ୟଥା

 ଗଜୁରାଅ ପ୍ରଭୁ ଦିବ୍ୟ ଚେତନା

  ହୃଦୟ କନ୍ଦରେ ଗୁନ୍ଥା ।

ଶତ ଶତାବ୍ଦୀର ଇତିହାସ ଗାର

  ଶେଷ ହେଉ କାଳଗର୍ଭେ

ମର୍ଯ୍ୟାଦା ତିଳକ ଲଲାଟ ଦସ୍ତକ

 ବିଦାରି ଭତାରି ସଗର୍ବେ ।

ମହିୟସୀ ଆର୍ଯ୍ୟା ଭାର୍ଯ୍ୟା ମହିଳା

 କୂଳର ନମନ ବନ୍ଦନ ସ୍ଵର

ସସାଗରା ଧରା ମମତାରେ ଘେରା

 ସ୍ଵର୍ଗଠୁଁ ସୁନ୍ଦର ସବୁ ଘରପୁର ।