ଅମାବାସ୍ୟା

ପୃଥିବୀର ଚଉପାଶେ                 ଜହ୍ନମାମୁଁ ଘୂରୁଛି

ସୂରୁଯ ଆଲୁଅ ଆଣି                  ଯୋଛନା ସେ ଢାଳୁଛି ।

ପୂର୍ଣ୍ଣିମାରେ ତୋଫା ଜହ୍ନ             ଅମାବାସ୍ୟା ଅନ୍ଧାର

ଆଲୁଅଠୁ ଅନ୍ଧକାର                    ଲାଗେ ବେଶି ସୁନ୍ଦର ।

ଅମାବାସ୍ୟା ଉଆଁସରେ                   ପାଳୁ କେତେ ପରବ

ପରବ ତ କାଳେକାଳେ                ଓଡ଼ିଆଙ୍କ ଗରବ ।

ସାବିତ୍ରୀ ବ୍ରତ ଠାରୁ                  ଶିବରାତ୍ରୀ ଯାଏରେ

ଦୀପାବଳୀ ପର୍ବ ପାଳୁ                      ଏ ଉଆଁସ ରାତ୍ରିରେ ।

କିଏ କହେ ଅମାବାସ୍ୟା                  ନୁହେଁ ଜମା ଭଲରେ

ଅମାବାସ୍ୟା ବଖାଣଇ                 ଆଲୁଅର ମୂଲରେ ।

ଅନ୍ଧାର ପଛକୁ ଆସେ                 ଆଲୁଅ ତ ଯେପରି

ଦୁଃଖ ପରେ ଆସିଥାଏ                   ସୁଖ ପରା ସେପରି ।

ସେଥିପାଇଁ ଦୁଃଖରେ ତ              ହେବାନାହିଁ ଅଧୀର

ଦୁଃଖ ପରେ ସୁଖ କରେ               ଜୀବନକୁ ସୁନ୍ଦର ।