ଅଧାଲେଖା ପ୍ରେମ କବିତା

      

ତୁମ ପାଇଁ ଲେଖୁଥିଲି ମୁଁ

ଏକ ପ୍ରେମ କବିତା

ହୃଦୟରୁ ଭଲ ପାଇବାର ଭାଷା

ଅନୁଭବରୁ ଶବ୍ଦସବୁ ଯୋଡ଼ି

ଲାଳିତ୍ୟ ପଦର ମାଧୁର୍ଯ୍ୟ ଭରି

ରହିଗଲା ଅଧା ଲେଖା ହୋଇ l

ତୁମ ରୂପ ଲାବଣ୍ୟର ବନ୍ୟା

ଅଙ୍ଗ ରଙ୍ଗର ନଈରେ

ବହି ଯାଉଥିଲା ଦ୍ରୃତ ବେଗେ

ଆଶା ସ୍ବପ୍ନସବୁ

ଆବେଗର ସୁଅକୁ ନେଇ l

ଖେଳୁଥିଲେ ଢେଉ ଢେଉକା ଖେଳ

ଦୁଇକୂଳ ଲଙ୍ଘି ପ୍ଳାବିତ

ହେଉଥିଲା ପ୍ରେମର ଅମୃତଧାରା

ସବୁ ଥିଲା କବିତାର 

ଗୋଟିଏ ଗୋଟିଏ ପଂକ୍ତି l

ମୋ ଜୀବନଟା ଲାଗୁଥିଲା ମୋତେ

ଚିର ବସନ୍ତ ବସନ୍ତ

ଫୁଲମାନେ ଫଗୁଣରେ 

ଫଗୁ ରଙ୍ଗ ବୋଳି 

ହସୁଥିଲେ ମନ ଖୋଲି

ତାଙ୍କ ଓଠର ପାଖୁଡ଼ାରୁ

ଝରି ପଡ଼ୁଥିଲା ମିଠା ମିଠା ମହୁ l

ଯା' ମୋ କବିତାକୁ କରୁଥିଲା

ନବ ରହେ ରସାଣିତ

ମୁଁ ହୋଇ ପଡ଼ୁଥିଲି ଆତ୍ମବିଭୋର

ତୁମେ ଦେଉଥିଲ ମୋ ମନରେ

ମାଦକତାର ଉନ୍ମାଦନା ଭରି

ସାରା ଆକାଶଟା ଲାଗୁଥିଲା ମୋତେ l

ଖାଲି ରଙ୍ଗୀନ୍ ରଙ୍ଗୀନ୍

ମୁକ୍ତ ବିହଙ୍ଗ ସମ ଆମେ

ଉଡୁଥିଲୁ ଚକ୍କର୍ କାଟି 

ଆଶା ଆକାଂକ୍ଷାର ଢେଣାରେ ଥିଲା

ଅକ୍ଳାନ୍ତ ରହିବାର ଅମାପ ଶକ୍ତି l

ଥିଲା ଆମର ଦିଗହଜା ଗତି

ଅସରନ୍ତି ଆସୁଥିଲା କବିତାର ଭାବ

ସରୁ ନ ଥିଲା ଲେଖାର ପ୍ରସଙ୍ଗ

ହଠାତ୍ କାହୁଁ ତୁମ ମନରେ

ସନ୍ଦେହର କୁହୁଡ଼ି ଆସିଲା ମାଡ଼ି

ଭରସା ବିଶ୍ଵାସକୁ ପାରିଲ ନାହିଁ ରଖି l

ଆମ ଜୀବନର ପ୍ରେମ କବିତା 

ଭୁଲ୍ ବୁଝାମଣାର ରାଫ୍ ଖାତା ପୃଷ୍ଠାରେ

ରହିଗଲା ଅଧାଲେଖା ହୋଇ।