ଅଭିସାର ରଜନୀ

ତୃପ୍ତ ଦୁଇ ଆଖି ଧାରେ

ଅଙ୍କା ଯାଇଥିବା ଦୀପ୍ତ କଜ୍ଜ୍ଵଳର ରେଖା

ତଡ଼ିତ୍ ପ୍ରଭା ସମ ଉଜ୍ଜ୍ୱଳବର୍ଣ୍ଣା ,

ମୁଖ ମଣ୍ଡଳର ଜ୍ୟୋତି ,

ଚିବୁକ ରେଖାରେ ଶୁଭ୍ରଜ୍ୟୋସ୍ନାର ଚମକ ,

ପଦ୍ମିନୀ ସମ ଲଳିତ କୋମଳ ଓଠରେ 

ଶୃଙ୍ଗାର ରଚୁଥିବା ହସର ପଲ୍ଲବ ,

ଗଣ୍ଡଦେଶରେ ଆଦ୍ୟ ଯୌବନର,

ସନାତନ ଶାଶ୍ଵତ ମହ୍ଲାର ,

କବରୀରେ ସଯତ୍ନେ ସାଇତା ,

ସୁବାସିତ କୁସୁମ ସମ୍ଭାର ,

ସେଥିରେ ଏଇ ଯେ,

ମେଘ ମେଦୂର ରଜନୀ ,

ପୁଣି ମେଘ ସହ ଲୁଚକାଳି

ଖେଳୁଛି ଚାନ୍ଦିନୀ,

ଆଉ ଏ ବିଜନ ବେଳାରେ

କେବଳ ତୁମେ ଆଉ ମୁଁ ,

ଖୋଲା ଆକାଶର ଚାନ୍ଦୁଆ ତଳେ

ଘାସ ଗାଲିଚାର ସୁକୋମଳ ଶେଯରେ

ଆଲୁଳାୟିତ କୁନ୍ତଳ 

ଅସଜଡ଼ା ଅଳଙ୍କାର ବେଷ୍ଟିତ ତନୁ ମଣ୍ଡଳ 

ନିରବ ଓଠରେ ଲାଜର ରାଜୁତି

ଧୀରେ ଧୀରେ ବ୍ୟତିବ୍ୟସ୍ତ କରୁଥିବା 

ହୃଦୟର ପରିପାଟୀ ,

ସତ କୁହ ତ ଥରେ

ମୋ ଆଖିରେ ଆଖିରେ ମିଶାଇ

ପ୍ରେମ ପାଇଁ କ'ଣ ନିହାତି ଜରୁରୀ

ଗୋଟେ ନିବୁଜ କୋଠରୀ

ମିଞ୍ଜି ମିଞ୍ଜି ଜଳୁଥିବା ଆଲୁଅ

ଆଉ ତୂଳୀତଳ୍ପରେ ନିର୍ମିତ ବାସର ଶେଯ !!!