ମାଟି ପିଣ୍ଡୁଳା

କଳିଙ୍ଗ କନ୍ୟା

ଆଜିର ଏଇ ଭୋଗବାଦୀ ଚିନ୍ତାଧାରା-

ଯେମିତି ମଳିନ କରିଚାଲିଛି ଅନ୍ତରର ଭାବନାକୁ,

ତା’ର ସୃଷ୍ଟିକୁ ସ୍ୱାଗତ ମୂର୍ଚ୍ଛନା ଶୁଣାଇବା ପୂର୍ବରୁ-

ଭାସି ଆସୁଛି ଅସହାୟତାର ବୀଭିଷିକା,

ତା’ର ଦୃଷ୍ଟିଭଙ୍ଗୀର ସକାରାତ୍ମକ ଅଙ୍କୁର- 

ଧୀରେ ଧୀରେ ବ୍ୟାଧିଗ୍ରସ୍ତ ଗୃହବନ୍ଦୀ ହୋଇଚାଲିଛି |

ବାରମ୍ବାର ଭୂମିରେ ପଡ଼ି-ଉଠିବାର ସମସ୍ତ ମନୋବଳ-

ଆଜି ରୁଗ୍ଣ, ଆତ୍ମଶକ୍ତି ହୀନ ଅବା 

ନିବିଡ଼ ଶୂନ୍ୟତାର ବୁଢ଼ୀଆଣୀ ଜାଲରେ-

ଛନ୍ଦି ହୋଇ ଛଟପଟ ହେଉଥିବା ପ୍ରାଣ ସଦୃଶ,

କଳୁଷତାର ଦଂଶନରେ ପ୍ରାଣ ଦେଇଥିବା ଭଗ୍ନାବଶେଷରେ –

ମନ୍ତୁରା ପାଣି ସିଞ୍ଚନ ପାଇଁ- 

ସତରେ କ’ଣ ଫେରି ଆସିବ ତୁମେ –

ବର୍ତ୍ତିକାଧାରୀ–କାଳୀୟକୁ ଦଳନ କରି ?

ଛାଇ ମଉଳା ସୂର୍ଯ୍ୟାସ୍ତ ବି ଉଛୁଳି ପଡ଼ିବ 

ରଙ୍ଗ ଫିଟା ତୁମ ଅଧରର ହସରେ,

ପୁଣିଥରେ ସଞ୍ଚରି ଉଠିବ ଶକ୍ତି- 

ଶୁଷ୍କ ମାଟି ପିଣ୍ଡୁଳା ଜଠରେ ?