ଅଭିମାନ

କଥାରେ କଥାରେ ସଜାଇ ପାରୁଛୁ

କେତେ ଯେ ଗଜରା ମାଳ

ମନ ତଳେ ତୋର ସାଇତି ରଖିଛୁ

କିଆଁ ଏତେ ହଳାହଳ I

ତୋ ପାଇଁ ସିନା ଲୋ ଆପଣାପଣରେ

ହୃଦୟେ ମୋ ଭରା ପ୍ରୀତି

କେମିତି ପାରୁଛୁ ଗାଇ ଲୋ ସଜନୀ

ମହା ମରଣର ଗୀତି I

ତୋପାଇଁ ଲୋ କେତେ ବିନିଦ୍ରରଜନୀ

କାଟିଛି ମୋର ଏ ଆଖି

ଭଲ ପାଇବାର ପ୍ରତିଦାନେ କିଆଁ

ଲୁହ ଦେଉଛୁ ତୁ ସଖୀ I

ହୃଦୟ ତଳର ଭାଷା ଯଦି ଥରେ

ପାରିଥାନ୍ତୁ କେବେ ପଢି

ପ୍ରେମର ଜଳରେ ଉବୁଟୁବୁ ହୋଇ

ଢାଳିଥାନ୍ତୁ ପ୍ରୀତି ବାରି I

ଦେଖିଥାନ୍ତୁ ଯଦି ଆଖିରେ ମୋହର

ବସନ୍ତର ମହାମେଳା

ତାହେଲେ ସିନା ତୁ ରଖି ପାରିଥାନ୍ତୁ

ହୃଦୟ ଦରଜା ଖୋଲା I

ମାନ ଅଭିମାନ ସ୍ୱାଭିମାନ ସଖୀ

ନଥାଏ ପ୍ରେମରେ କିଛି

ଡେରି ହେବା ଆଗୁ ମନର କାଳିମା

ନିଜ ହାତେ ଦେ' ପୋଛି I