ଆଉ ବଇଁଶୀ ବଜାଅ ନାହିଁ

ଭାବ ବିନୋଦିଆ ଭାବ ଲଗାଇଛି

ଭାବରେ ଭାବରେ ବଇଁଶୀ ବାଉଛି

ଗୋପ ଗୋପୀ ହେଲେ ବାଇ 

ଆଉ ବଇଁଶୀ ବଜାଅ ନାହିଁ ।

ବଇଁଶୀର ସ୍ଵନ କଲା ଦୋଚାରୁଣି

ଗୋପ ଗୋପାଳୁଣି ସେ ରାଧା ରମଣୀ

ଖଟା ହୋଇଲାଣି ଠେକିକ ଲବଣୀ

ବିକି ପାରିଲେନି ସେ ହାଟକୁ ଆଣି

ତୋର ବଇଁଶୀକୁ ଚାହିଁ ଚାହିଁ

ଆଉ ବଇଁଶୀ ବଜାଅ ନାହିଁ ।

ଦୁହିଁ ପାରୁ ନାହିଁ କେଉଁ ଗୋପୀ ଗାଈ

କି ମନ୍ତର ଫୁଙ୍କି କଲୁ ତାଙ୍କୁ ବାଇ

କେ ବନ୍ଧା ହେଲେଣି ଖୁମ୍ବ ଦଉଡ଼ାରେ

କେ ଲୁଚି ବସିଛି କବାଟ କଣରେ

କୋଉଥିରେ ମନ ନାହିଁ ନାହିଁ

ଆଉ ବଇଁଶୀ ବଜାଅ ନାହିଁ ।

ହସି ହସାଉଛୁ ଆସି ଗୋପ ପୁର

ଜନ୍ମ କଲା ମାଆ କାନ୍ଦଇ ଅନ୍ତର

ବୁଝି ପାରିଲୁନି ଦିନେ ତାଙ୍କ କଥା

ଆମ୍ଭଙ୍କୁ ଦେଉଛୁ କାହିଁ ଏତେ ବ୍ୟଥା

ଦୁଃଖ ତୁ ବୁଝିଲୁ ନାହିଁ ନାହିଁ

ଆଉ ବଇଁଶୀ ବଜାଅ ନାହିଁ ।