ଆଲୋକର ସତ୍ତା

ଶ୍ରୀ ମନ୍ଦିରଟିଏ

ଗଢିବାକୁ ଯଦି,

ଗରୀବର ଘର

ଏ ସଭ୍ୟତା ଭାଙ୍ଗିଦିଏ ।

ମନ୍ଦିରରେ ସିନା

ଧ୍ଵଜା ଉଡୁଥାଏ,

ଠାକୁରଙ୍କ ପାଇଁ

ମନ୍ଦିର ନରକ ହୁଏ ।

ଗରୀବ ଶୋଷଣ,

ତା'ରି ରକତରେ,

ଗଢ଼ା ହୋଇଥିବା

ମନ୍ଦିର,ମନ୍ଦିର ନୁହେଁ ।

ଧର୍ମ ଦ୍ୱାହୀ ଦେଇ

ଶ୍ଳୋକ ଉଚ୍ଚାରଣ,

ତୁହାଇ ତୁହାଇ

ଗରୀବଙ୍କ କଥା କୁହେ ।

ନିଜ ସଫଳତା

ପାଇବାକୁ ଯେବେ,

ଆନ ଅମଙ୍ଗଳ

ଚିନ୍ତିବା ଜରୁରୀ ହୁଏ ।

ଧିକ୍ ସେ ମଣିଷ,

ତା'ରି ସଫଳତା

ଜୀଅନ୍ତା ଲୋକଙ୍କୁ

ଜୀବନ୍ତ ସମାଧି ଦିଏ ।

ଆଲୋକ ଆମରି

ବଡ ଉପକାରୀ,

ତା'ବୋଲି ଅନ୍ଧାର

ଅପକାରୀ କେବେ ନୁହେଁ ।

ଉଭୟେ ଆମର,

ଆମରି ନିଜର,

ଅନ୍ଧାର ଭିତରେ

ଆଲୋକର ସତ୍ତା ଥାଏ ।

ହେ ଭାଇ,ମାନବ !

ଧନୀ ଓ ଗରୀବ

ଉଭୟେ ସମାନ,

ଈଶ୍ୱରଙ୍କ ଦରବାରେ ।

ସମସ୍ତଙ୍କୁ ଦେଖ

ନିଜ ପଣିଆରେ,

ମଣିଷର ପାଇଁ

ମଣିଷ ହିଁ ଝୁରି ମରେ ।