ଆଧୁନିକତା

ବାପାକୁ ଡାଡ଼ି ମାଆକୁ ତ ମମି

       କକାକୁ ଡାକଇ ଅଙ୍କଲ,

ମାମୁଁକୁ ଅଙ୍କଲ ପଡିଶା ଅଙ୍କଲ

       ଭୁଲି ଗଲେଣି ତ ଅସଲ ।

ମାଇଁ ଖୁଡି ଏବେ ଆଣ୍ଟି ହୋଇଗଲେ

       ପ୍ରଭେଦ ମିଳଇ ନାହିଁ,

ମାଉସୀକୁ ଆଣ୍ଟି ପଡିଶାକୁ ଆଣ୍ଟି

        ଆଧୁନିକତା ଟା ଏହି ।

ଚିରାଫଟା ପିନ୍ଧି ଲଙ୍ଗଳା ହୋଇଣ

        ଦାଣ୍ଡରେ ଝିଅ ବୁଲନ୍ତି,

ବାପାମାଆ ତା'ର ଏ ରୂପ ଦେଖିଣ

       ଗରବେ ଛାତି ଫୁଲାନ୍ତି ।

ଅର୍ଦ୍ଧ ନଗ୍ନ ହୋଇ ନୃତ୍ୟ କରୁଛନ୍ତି

       ଅର୍ଥ ର ପ୍ରଲୋଭନ ରେ,

ଆଧୁନିକତା କୁ ଦ୍ୱାହି ଦେଇ କହେ

      ମୋ ଇଚ୍ଛା ଏହି ନୃତ୍ୟରେ ।

ବ୍ଳାଉଜ ପିନ୍ଧିବା ଆଖିରେ ଦେଖିଲେ

        ଆପେ ନଇ ଯାଏ ଆଖି,

ଛାତି ତାର ଖୋଲା ପିଠି ଟା ଲଙ୍ଗଳା

       ଖଣ୍ଡେ କନା ଥାଏ ଲାଖି ।

ଫଟା ପୋଷାକ ରେ ଭିକାରୀ ଭଳିଆ

          ପୁଅ ଝିଅ ବୁଲୁଛନ୍ତି,

ଦଶ ବରଷରୁ ପ୍ରେମ ଦିଆନିଆ

         ମୁଖଯନ୍ତ୍ରରେ ମାତନ୍ତି ।

ଆଧୁନିକତା ରେ ଅଛି ଭଲ ଗୁଣ

        ଗ୍ରହଣ ନ କରେ କେହି,

ଖରାପ ଜିନିଷ ଶିଘ୍ର ରହିଯାଏ

       ମୁଣ୍ଡରେ ତାହାର ଯାଇ ।

ସାତ ତାଳ ପଙ୍କେ ପଦୁଅ ଫୁଟଇ

         ଗରବ ତାହାର ନାହିଁ,

ଅଳପ ବିଦ୍ୟାରେ ଧରା ସରା ମଣେ

        କାନ୍ଦୁଅଛି ଏଠି ମହୀ ।

ଆଧୁନିକତା କୁ ପାଥେୟ କରିଣ

          ଅକର୍ମ କରୁଛି ଜନ,

ଆଗରୁ ସମସ୍ତେ ଜାଗ୍ରତ ହୁଅ ହେ

         ବେଳୁ ହୁଅ ସାବଧାନ ।

ବିଳୟ ର ପଥ ଆଗେଇ ଆସୁଛି

        ଧ୍ବଂସ ହେବ ଏହି ମହୀ,

ତୁମର ଗର୍ବ ତୁମର ଯାତନା

       ଅମାନିଆ ନେବ ଧୋଇ ।